از شيعه و سنّى نقل شده كه خداوند سوره كوثر را در شأن حضرت زهرا، عليها السلام، نازل كرده است. هم‌چنين در روايت آمده است:
«ان اللّه يغضب لغضب فاطمة و يرضى لرضاها».
خدا مى‌پسندد آنچه را فاطمه مى‌پسندد و خشمگين مى‌شود از آنچه فاطمه از آن خشمگين مى‌شود.
به واقع، اين مرتبه بالاترين مقام براى هر انسانى محسوب مى‌شود، زيرا به مخلصين اختصاص دارد. امام باقر، عليه السلام، درباره نام زهراى مرضيه مى‌فرمايد:
فاطمه از لغت فطم به معناى بريدن گرفته شده است. معنى فاطمه اين است كه مادر ما از هر نقص و شرى در اين عالم دور بوده و همه كمالات او را همراهى مى‌كرده‌اند.
در روايتى به نقل از ابن جوزى (يكى از علماى اهل سنّت) چنين آمده است:
يك‌بار حضرت زهرا كار خيرى انجام داد. جبرئيل نازل شد و به پيامبر گفت: خدا مى‌فرمايد سلام مرا به زهرا برسان و به او بگو هرچه از من مى‌خواهى اكنون بخواه تا براى تو مهيا سازم. زهرا به پدر خود پاسخ داد:
من چنان در لذت عبادت خدا غوطه‌ورم كه جايى براى درخواست ندارم؛ اما اگر خدا مى‌خواهد من از او چيزى درخواست كنم، لقاى خود را در دار السلام به من عطا فرمايد.
زينب كبرى، عليها السلام، نه ماه از جسم و جان (عبادات و كرامات) ايشان تغذيه كرده است. ضمن اين‌كه وقتى به دنيا آمد، دو سال از شير علم، معرفت، و ايمان آن بزرگ‌بانو بهره برد.
منبع : پایگاه عرفان
