خدا نيز روى اين مسأله نظر دارد. سوره نور را ببينيد. آدم وقتى نبيند، نمى‌خواهد، اما وقتى ببيند و بخواهد و فراهم نشود، دچار اضطراب، ضعف‌صاب، درد قلب، افكار آلوده و نيت‌هاى پليد خواهد شد.
تصوير آن زيبا در نفس او سال‌ها باقى مى‌ماند و دائم با اين تصوير در گناه قرار مى‌گيرد و نسبت به نفس تخريب عظيمى است كه نفس را به نفس شريره و خبيثه تبديل مى‌كند.
همان تعبيرهايى كه ملّاصدرا از نفس دارند.
|
ز دست ديده و دل هر دو فرياد |
كه هرچه ديده بيند، دل كند ياد |
|
|
بسازم خنجرى نيشش ز فولاد |
زنم بر ديده تا دل گردد آزاد |
|
چون بعدها نگاه، در زمان هيجان شهوت و در خلوت، پاكى دختر و پسر را به باد مى‌دهد، بعد آن وقت عزاى شوهردادن دختر مى‌ماند كه به چه كسى شوهرش بدهند و با آن پسر خيانت كرده چه كنند؟ تمام اين‌ها بخاطر ديدن است.
منبع : پایگاه عرفان
