قرآن دستور مى‌دهد كه در سخن گفتن نيز عدالت را رعايت كنيم:
«اذا قلتم فاعدلوا».
يعنى در گفتارهايتان عدالت داشته باشيد، نه افراط كنيد و نه تفريط.
عدالت در گفتار. اين است كه وقتى انسان سخن مى‌گويد بجا سخن بگويد و فقط حرف درست و مطابق با حق را بزند و شنيده‌هاى خود از مردم را تكرار نكند.
قرآن مجيد هرجا مى‌خواهد توصيفى از خدا ارائه دهد آن را با دو صفت همراه مى‌كند: «عليم خبير»، «غفور ودود»، «غنى حميد»، «سميع بصير».
از صفت سميع بصير مى‌آموزيم كه فقط نبايد گوش داد، بلكه بايد ديد.
اگر انسان چيزى را خودش ديد درست است، ولى اگر تنها براى او گفتند نبايد باور كند تا اين‌كه آن چيز را با چشم خود ببيند. البته، اگر كسى بخواهد در گفتن عدالت داشته باشد، بايد خيلى وقت‌ها ساكت باشد، زيرا اگر كسى بخواهد همواره براساس عدالت حرف بزند، يا بايد براى مردم قرآن بخواهد يا به نقل روايت بپردازد يا تنها آنچه را كه ديده و حق بودنش برايش روشن است بگويد. ضمن اين‌كه در برخى از ديده‌ها را نيز نبايد گفت، زيرا آبروى مردم را مى‌برد.
منبع : پایگاه عرفان
