احمد بن محمد بن ابى‌نصر مى‌گويد: به حضرت رضا عليه السلام عرض كردم:
قربانت، من چند سال است، از خداوند حاجتى خواسته‌ام، از تأخير اجابتش در دلم شبهه و نگرانى آمده، فرمود: اى احمد! مبادا شيطان بر دلت راهى باز كند، تا تو را به ميدان نااميدى ببرد، همانا امام باقر عليه السلام فرمود:
هر آينه مؤمن از خدا حاجتى بخواهد و اجابت آن تأخير افتد، اين تأخير براى محبوبيت آواز و صداى گريه او در نزد خداست، سپس فرمود: به خدا سوگند آنچه خداى عزوجل براى مؤمنان از آنچه خواهند پس‌انداز كند بهتر است براى آنان از آنچه زود عطا شود، دنيا مگر چه اندازه ارزش دارد؟
امام باقر عليه السلام مى‌فرمود:
سزاوار است دعاى مؤمن در حال آسايش همانند دعاى او در حال سختى باشد و آنچه به او داده شد او را از دعا سست نكند، پس تو از دعا خسته مشو؛ زيرا دعا در نزد خدا منزلتى بس بزرگ دارد.
بر تو باد به شكيبايى و دنبال روزى حلال رفتن و صله رحم، مبادا با مردم اظهار دشمنى كنى؛ زيرا ما خاندانى هستيم كه پيوند كنيم با هر كه از ما ببرد و نيكى كنيم هر كه به ما بدى كند، پس به خدا سوگند در اين كار سرانجام نيكويى ببينم چه در دنيا چه در آخرت.
همانا كسى كه در اين دنيا داراى نعمت است اگر هرگاه درخواست چيزى از خدا كند و به او داده شود حرصش زياد گردد و جز آن را نيز بخواهد و در نتيجه نعمت خداوند در چشم او كوچك و خوار گردد و از هيچ چيز سير نشود و چون نعمت فراوان شود مسلمان از اين راه به خطر افتد و اين خطر به خاطر آن حقوقى است كه بر او واجب شود و به خاطر آن چيزى است كه بيم رود بواسطه اين حقوق در فتنه و آزمايش افتد و در اداى آن‌ها كوتاهى نمايد.
بگو بدانم: اگر من به تو چيزى گفتم به آن اعتماد دارى؟ عرض كردم: فدايت گردم، اگر به گفته شما اعتماد نكنم پس به گفتار چه كسى اعتماد كنم؟ با اين كه شما حجت خداوند بر خلق او هستى.
فرمود: پس تو به خدا و وعده‌ها و گفتارهاى او اعتمادت بيشتر باشد؛ زيرا خداوند به تو وعده اجابت داده است، يا اين كه اجابت دعاى تو به موعدى واگذار شده.
آيا خداوند نفرموده:
هرگاه بندگانم مرا از تو بپرسند، پس همانا من نزديكم و اجابت كنم دعاى آن كه مرا بخواند.
و هم چنين فرمود:
از رحمت خدا نوميد مباشيد.
و در سوره بقره فرموده:
خداوند به فضل و آمرزش نويدتان دهد.
پس تو به خداى عزوجل اعتمادت از ديگران بيشتر باشد و در دل خود جز خوبى راه ندهيد كه آمرزيده‌ايد.
منبع : پایگاه عرفان
