آیت الله انصاریان درکتاب ارزش ها و لغزش های نفس می فرمایند: خداوند در سوره مباركه حجرات مى‌فرمايد:
«حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ» «1»كسى كه به من دل ببندد، ايمان را محبوب او مى‌كنم. وقتى ايمان را محبوبت كردم، بسيار خوب مى‌شوى و عاشق پيامبر و اميرالمؤمنين و سيد الشهدا عليهم السلام مى‌شوى؛ چون اينان را در دل شما زينت مى‌دهم. هر چه را دل زيبا بيابد، عاشق آن مى‌شود. بلال عاشق پيامبر بود؛ چون حُسن ايشان در دل او جلوه كرده بود. كار چشم نيست. پيامبر در چهل سالگى مبعوث شدند. عموى ايشان، ابولهب 53 سال ايشان را مى‌ديد؛ اما آن حضرت را دوست نداشت. قرآن مى‌فرمايد:
«وَ تَراهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَ هُمْ لا يُبْصِرُونَ» «2»تو را مى‌بينند، اما زيبايى تو را درك نمى‌كنند. چرا؟ چون دلشان در پرده شقاوت است؛ اما كسى كه دل به من داده است، ديگر كارى به چشم او ندارم. در دل او حقايق را مى‌آرايم.
على عليه السلام را در دل خود مى‌بيند كه چه زيبايى بى نهايتى است. اين، كار خدا است. به من دل بدهيد، من نقاش ازل و ابد هستم، ببينيد در دل شما چه چيزى نقاشى مى‌كنم.
______________________________
(1)- حجرات (49): 7؛ «خدا ايمان را محبوب شما قرار داد و آن را در دل هايتان بياراست.»
(2)- اعراف (7): 198؛ «و آنان را مى‌بينى كه به سوى تو مى‌نگرند، در حالى كه نمى‌بينند.»
منبع : پایگاه عرفان
