يكى ديگر از سفارشات قرآن كريم تفكر در وجود خويشتن است:
«وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ* وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ».
در زمين براى اهل يقين نشانههايى بر توحيد، ربوبيت و قدرت خداست. و نيز در وجود شما نشانههايى است. آيا نمىبينيد؟
بخش مهمى از كتاب توحيد مفضل مربوط به وجود انسان است كه امام صادق، عليه السلام، مفضل را به تفكر در خلقت انسان دعوت مىكند.
گذر عمر و ناتوانى ما در نگهداشتن زمان درس بزرگ ديگرى است كه مىتوان از تفكر در وجود خود گرفت. حافظ مىگويد:
بنشين بر لب جوى و گذر عمر ببين كاين اشارت ز جهان گذران ما را بس.
با هيچ وسيلهاى جلوى گذر عمر را نمىتوان گرفت. جلوى ريختن مو، ضعيف شدن چشم، تحليل رفتن نيروى بازو و كم قوت شدن زانو را نمىتوان گرفت. مانع خراب شدن معده و كند شدن كار كليهها نمىتوان شد و در نهايت، پيرى را نمىتوان به تعويق انداخت و جلوى ملكالموت را گرفت. پس، تا فرصتى هست بايد قدر ايام حيات را دانست:
جوانى گفت با پيرى دلآگاه كه خم گشتى چه مىجويى در اين راه؟
جوابش گفت پير خوشتكلم كه ايام جوانى كردهام گم.
اما آيا اين سخن جوانان را وادار به تعقل مىكند؟
منبع : پایگاه عرفان