«ودواء دائكم».
در بخش سوم روايت، امير المؤمنين، عليهالسلام، قرآن را داروى همه امراض فكرى و روحى بشر مىداند. قرآن مجيد كتاب فكر است و از انسانها دعوت مىكند كه در آياتش فكر كنند. سخن قرآن اين است كه چرا نمىانديشيد در اين كه چگونه بايد زندگى كنيد؟ از كجا آمدهايد؟ به كجا خواهيد رفت؟ و چه كسى شما را آفريده است؟ او براى چه سما را آفريده و به كجا مىخواهد ببرد؟ چرا انديشه نمىكنيد در حكمت ارسال 124 هزار پيامبر؟ چرا فكر نمىكنيد كه روزى مىميريد و همه مردم شما را تنها مىگذارند و به تنهايى بايد وارد قيامت شويد؟
«لَمَجْمُوعُونَ إِلى مِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ».
براى وعدهگاه روزى معين گردآورده خواهند شد.
توصيه قرآن به انسانها اين است كه در محتواى سه كتاب انديشه كنيد: كتاب هستى، كتاب نفس، و كتاب آسمانى (قرآن). «2» بينديشيد تا بيشتر خدا را بشناسيد و بيشتر با وجود مقدّس او آشنا شويد. ببينيد او در اين عالم چه كرده و آيا معقول است اين عالم صاحبى نداشته باشد؟
منبع : پایگاه عرفان