1- زنا
در روايات آمده است، كه هر گناهى كه در قرآن به آن وعده عذاب داده شده «كبيره» است، و چون در كتاب خدا به گناه زنا صريحاً وعده عذاب داده شده، در كبيره بودن آن هيچ ترديدى نيست.
درباره اين عمل خطرناك در قرآن مى‌خوانيم:
«وَ الَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً* يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهاناً» .
«و آنان كه معبود ديگرى را با خدا نمى‌پرستند، و كسى را كه خدا خونش را حرام كرده است، جز به حق نمى‌كشند، و زنا نمى‌كنند؛ و كسى كه اين اعمال را مرتكب شود به كيفر سختى برسد.* روز قيامت عذابش دو چندان شود، و در آن با خوارى و سرشكستگى جاودانه ماند».
در تفسير «منهج الصادقين» و برخى از تفاسير ديگر آمده است كه: «اثاماً» در آيه شريفه، نام محلى در جهنم است كه زناكاران را در آن كيفر مى‌دهند و گفته‌اند:
چيزى است مانند چرك و خون كه از بدن دوزخيان جارى شود. اما «اثم» و «اثام» در اصل به معناى اعمالى است كه انسان را از رسيدن به ثواب دور مى‌نمايد و در اينجا منظور جزاى گناه است .
آثار زنا در روايات
1- در روايتى امام باقر عليه السلام براى زنا شش اثر ذكر كرده‌اند: سه در دنيا و سه در آخرت، اما آثار دنيايى: از بين رفتن آبرو، كم شدن رزق، نزديك كردن مرگ. اما آثار آخرتى: غضب حق، سختى در حساب، دخول در جهنم و خلود در آن .
2- و نيز فرمود:
«كسى كه با زن مسلمان، يا يهودى يا نصرانى يا مجوسى، آزاد يا كنيز زنا كند و توبه نكرده، با اصرار بر اين عمل از دنيا برود، خداى متعال در قبرش سيصد در از عذاب باز مى‌كند كه از هر در مارها و عقرب‌ها و افعى‌هايى از آتش بيرون مى‌آيد و تا روز قيامت مى‌سوزد» .
3- از قول امير مؤمنان عليه السلام نيز نقل شده است كه فرمود:
«در قيامت به دستور خدا بوى متعفنى وزيده مى‌شود كه تمام اهل محشر ناراحت مى‌شوند، در حدى كه تنفس بر آنها سخت مى‌گردد، منادى ندا مى‌دهد: مى‌دانيد اين بوى متعفن از چيست؟ مى‌گويند: نه، ولى سخت ناراحتيم؛ مى‌گويد: اين بوى زناكاران است كه بدون توبه از دنيا رفته‌اند، پس آنها را لعنت كنيد كه خدا لعنتشان كرده است، نمى‌ماند در محشر كسى، مگر اينكه آنان را نفرين كرده و از خدا مى‌خواهند زناكاران را لعنت كند» .
4- رسول خدا صلى الله عليه و آله خطاب به امير مؤمنان عليه السلام فرمود:
«اى على! زنا شش پيامد دارد: سه در دنيا و سه در آخرت. پيامدهاى دنيايش اين است كه: 1- آبرو را مى‌برد. 2- مرگ را شتاب مى‌بخشد. 3- روزى را قطع مى‌كند. و پيامدهاى آن در آخرت عبارت است از: 1- سختى در حساب‌رسى 2- خشم خداى رحمان 3- جاودانگى در آتش».
5- قال الصادق عليه السلام:
الذُّنُوبُ الَّتِى تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنا .
«از گناهانى كه جلوى روزى را مى‌گيرد زناست».
6- قال على عليه السلام:
الزِّنا يُورِثُ الْفَقْرَ .
«زنا فقر را به بار مى‌آورد».
7- قال الصادق عليه السلام:
مَنْ وَطِى‌ءَ فُرُشَ امْرِءٍ مُسْلِمٍ وُطِى‌ءَ فِراشُهُ، كَما تَدِينُ تُدانُ .
«كسى كه به همسر مرد مسلمانى خيانت كند به همسرش خيانت كنند، به هر دستى بدهى از همان دست پس مى‌گيرى».
2- لواط
همجنس‌گرايى (لواط و مساحقه) از گناهان بزرگ است و در اسلام براى هر دو حد شرعى قرار داده شده است. حد همجنس‌گرايى در مردان، خواه فاعل باشد يا مفعول رجم (سنگسار) است، البته اثبات اين گناه بايد از راه‌هاى معتبر و قاطعى كه در فقه اسلامى و روايات معصومان عليهم السلام ذكر شده است صورت پذيرد. اما حدّ همجنس گرايى در زنان كه در فقه اسلامى و روايات از آن به «مساحقه» ياد شده است، پس از اثبات، صد تازيانه است.
رواياتى كه در مذمت و زشتى همجنس‌گرايى از پيشوايان اسلام نقل شده آنقدر زياد و تكان‌دهنده است كه با مطالعه آن هر كس احساس مى‌كند گناهى در قباحت و زشتى، به پاى آن نمى‌رسد. به يك روايت توجه كنيد:
قال رسول اللَّه صلى الله عليه و آله:
لما عَمِلَ قَوْم لُوْطٍ ما عَمِلُوا بَكَتِ الْأرْضُ الى رَبِّها حتى بَلَغَتْ دُمُوعُها الىَ السَّماءِ وَبَكَتِ السَّماءُ حتى بَلَغَتْ دُمُوعُهَا الْعَرْشَ، فَاوحَى اللَّهُ الىَ السَّماءِ أَنْ احْصِبيْهِمْ واوْحِى الَى الْارْضِ انْ اخْسِفىِ بِهِمْ .
«هنگامى كه قوم لوط آن اعمال ننگين را انجام دادند، زمين آنچنان گريست كه اشك‌هايش به آسمان رسيد و آسمان آنچنان گريست كه اشك‌هايش به عرش رسيد، در اين هنگام خداى متعال به آسمان وحى كرد كه آنها را سنگباران كن و به زمين وحى كرد كه آنها را فرو بر» .
از قرآن مجيد و روايت حضرت صادق عليه السلام و امام هشتم عليه السلام كبيره بودن آن استفاده مى‌شود؛ بلكه از آثار اسلامى برمى‌آيد كه عقوبت لواط از زنا سخت‌تر است.
چند روايت
1- امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:
«بدى گناه لواط از زنا بيشتر است، خداوند قومى را به خاطر اين عمل، هلاك كرد؛ ولى كسى را به زنا هلاك ننمود»
2- پيامبر بزرگ مى‌فرمايد:
«لواطكار، درحال جنابت وارد محشر مى‌شود، و آب دنيا او را پاك نمى‌كند، خدا بر او خشمگين و لعنتش كرده و دوزخ برايش آماده است و بد جايگاهى است» .
3- و نيز پيامبر عزيز اسلام فرمود:
«هرگاه كسى مرتكب لواط شود، عرش خدا به لزره افتد، و خداوند او را لعنت كرده، بر او غضب نمايد، و جهنم برايش آماده است، و شخصى كه تن به اين عمل داده و خودفروشى كرده، در كنار جهنم نگاهش مى‌دارند تا حساب خلايق تمام شود، آنگاه او را در عذاب انداخته و در طبقات دوزخ براى هميشه معذّب خواهد بود» «1».
4- امام ششم عليه السلام فرمود:
«حلال داننده لواط يا مقرّ بر او نمى‌ميرد مگر آن كه به وقت مرگ، سنگى از همان سنگ‌هايى كه بر قوم لوط، به عنوان عذاب، باريد بر او بخورد، مرگ وى با همان سنگ است و براى اينكه رسوا نشود، خدا آن سنگ را پنهان مى‌دارد» .
5- حضرت رضا عليه السلام فرمود:
«بترس و زنا و لواط را ترك كن، لواط بدتر از زناست، اين دو گناه موجب هفتاد و دو گونه درد در دنيا و آخرت است».
3 مساحقه
زنى به حضرت صادق عليه السلام عرض كرد، زنانى كه با يك ديگر مساحقه مى‌كنند حدّشان چيست؟ امام فرمود: حدّ زنا، به راستى چون قيامت شود آنان را مى‌آورند، و لباس‌هايى از آتش بريده شده بر آنها مى‌پوشانند، و مقنعه‌هاى آتشين به سرشان مى‌بندند، و زيرجامه‌هاى آتشين به بدنشان قرار مى‌دهند و عمودهاى آتش در جوفشان فرو كرده، و آنان را به جهنم مى‌اندازند. اولين ملتى كه مساحقه در آنان رواج يافت، قوم لوط بود، كه مردان به مردان سرگرم شدند و زنان بى‌شوهر به يكديگر اكتفا كردند، و به وقت نزول عذاب مرد و زن يك جا هلاك شدند «1».
امام صادق عليه السلام در جواب زنى درباره زنان مساحقه‌گر فرمود:
«در جهنم‌اند، چون قيامت شود چادرهايى از آتش بر آنان پوشيده شود، و عمودهاى آتشين در باطن و عورتشان داخل كنند، و آنها را در جهنم اندازند.
عرض كرد: در قرآن از اين مسئله ياد شده؟ فرمود: آرى، عرض كرد: كجا؟
فرمود اصحاب الرس» .
4 قيادت
قيادت، رساندن مرد و زن به يكديگر براى زنا، يا مرد و مرد براى لواط است و در حرام بودن آن و به گفته بعضى كبيره بودنش شكى نيست.
دو روايت
پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله فرمود:
«هر كس براى زنا بين مرد و زنى واسطه شود، خداوند بهشت را بر او حرام كرده و جايش در دوزخ است، كه دوزخ بدجايى است، و دائم مورد خشم خداست تا بميرد» .
امام ششم عليه السلام مى‌فرمايد:
«در قيامت خداوند با سه كس سخن نمى‌گويد، و به آنان نظر رحمت نمى‌كند، و ايشان را پاكيزه نمى‌نمايد، و براى آنان عذاب دردناكى است: پير زناكار، ديّوث، زن شوهردارى كه زنا دهد» .
5 قذف
قذف از بدترين گناهان، و قاذف فردى فاسق و پليد و تبهكار است؛ زيرا كسى كه در يك جامعه، يا يك محل و منطقه به يك مرد و زن نسبت زنا يا لواط بدهد، و بدون سبب آبروى يك مسلمان را در بين مردم ببرد، انسان نيست.
ريختن آبروى مردم با زبان قابل مقايسه با شكم پاره‌كردن و زخم زدن با اسلحه نيست! مردم در حريم حرمت آبرو، داراى يك زندگى آرام و با امنيت‌اند، كسى كه حافظ زبان خود نيست و با آبروى مردم بازى مى‌كند، از حيوان درنده بدتر است، و اينكه در بسيارى از روايات آمده، عده كثيرى از مردم در قيامت به خاطر زبان معذب به بدترين عذابند جداً يك مسئله حقّى است!
رسول اكرم و امام صادق و موسى بن جعفر و حضرت رضا و امام جواد عليهم السلام قذف را از گناهان كبيره دانسته و قرآن مجيد به اين گناه وعده عذاب حتمى داده است، آنجا كه مى‌فرمايد:
«إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ* يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ» .
«بى‌ترديد كسانى كه زنان عفيفه پاكدامن باايمان را [كه از شدت ايمان از بى‌عفتى و گناه بى‌خبرند] متهم به زنا كنند، در دنيا و آخرت لعنت مى‌شوند، و براى آنان عذابى برزگ است.* [در] روزى كه زبان‌ها و دست‌ها و پاهايشان بر ضد آنان به گناهانى كه همواره انجام مى‌دادند، شهادت دهند».
نظر ديگران
يكى از دانشمندان اسلامى در يكى از مقالاتش مى‌نويسد:
«منظور از تشريع حدّ قذف، و فاسق شمردن قاذف، و اينكه پس از ارتكاب اين عمل خائنانه كه بازى با آبروى مردم است نبايد به هيچ وجه گواهى او را قبول كرد، حفظ عفت و عزت جامعه اسلامى و پرورش روح غيرت و بزرگوارى در افراد مسلمان است؛ زيرا در اجتماعى كه چنين دشنام‌هاى زننده و تهمت‌هاى گزنده شايع و رايج و بدون كيفر بماند، روح عزت و غيرت خواهد مرد، و پرده عِرْض و آبرو دريده خواهد شد، و محتاج به توضيح نيست كه چون قومى در چنين ورطه انحطاط سقوط كرد هيچگاه قادر بر حفظ كيان ملى و استقلال قومى و دفاع از وطن نخواهد بود».
و ديگرى مى‌گويد:
«براى جلوگيرى از تهمت‌هاى ناروا و شيوع افترا، اسلام كسى كه زنان پاكدامن را متهم سازد و نتواند چهار شاهد بياورد را با حكم خوردن هشتاد تازيانه، محروم شدن از اطمينان مردم مسلمان به او، و عدم قبول شهادت او كيفر مى‌دهد، و اين براى اين است كه بازار تهمت و شايعه و دروغ گرم نشود و اضطراب و ناراحتى در ميان مردم و خانه‌ها شايع نگردد و به جاى اطمينان و اعتماد، شك و ترس در اجتماع رونق نيابد».
نبايد فراموش شود كه قذف به طور مطلق حرام و از گناهان كبيره است، خواه قذف كننده راستگو باشد، خواه دروغگو؛ يعنى اگر با چشم خود زنا و لواط را ببيند حق گفتن ندارد مگر چهار شاهد عادل بياورد، بنابراين بر فرض ديدن وقوع زنا يا لواط حق گفتن ندارد و اگر بگويد قذف كرده و به قول قرآن ملعون و مستحق كيفر دنيايى و عذاب آخرتى است!!
امام پنجم عليه السلام مى‌فرمايد:
«كسى كه به زن پاك‌دامنى نسبت زنا بدهد، خداى متعال كردار نيكش را نابود مى‌كند و در قيامت هفتاد هزار ملك مأمور مى‌شوند او را از پس و پيش تازيانه بزنند، آنگاه او را به آتش دوزخ دراندازند» .
منبع : پایگاه عرفان
