به حق بايد گفت: حسنات اخلاقى زيبايى هاى باطن، و رذايل اخلاقى زشتى درون است.
شما در برابر زيبايى هاى طبيعت و زشتى ها چه موضعى داريد؟ غير از اين است كه هميشه در صدد جلب زيبايى ها و دفع زشتى ها هستيد؟ شما سعى نمى كنيد زيباترين گل را در باغچه خانه بكاريد؟ زيباترين تابلو را براى نصب در خانه فراهم آوريد؟ سعى نمى كنيد از زشتى ها و پليدى ها فرار كرده و تنفر خود را نسبت به آنها اعلام داريد؟
بياييد به تماشاى زيبايى هاى درون، كه در قرآن تحت عنوان توكل، صبر، استقامت، خضوع، خشوع، ادب، شوق به حق و... آمده برخيزيم تا با اين تماشا كردن، عاشق زيبايى ها شده و خطوط آن را بر صفحه نفس نقش بزنيم.
بياييد از زشتى ها آگاه شويم، تا نسبت به آن تنفر پيدا كرده و در نتيجه از خود دفع كنيم و يا نگذاريم نقش پليد آن بر صفحه روان قرار بگيرد.
به زيبايى هاى ظاهر دلباخته نشويم و از زيبايى هاى باطن غافل نمانيم، موجودى نباشيم كه از زشتى ها و پليدى هاى ظاهر بگريزيم؛ اما خود آلوده به انواع پليدى ها و زشتى ها باشيم.
از نجاسات ظاهر فرار كنيم؛ ولى درون ما مصون از نجاسات نباشد. آه كه چه معامله زيانبارى است، معامله با بدى ها و دور ماندن از خوبى ها.
منبع : پایگاه عرفان
