[مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمِينَ ] .
كه پر بركت و وسيله هدايت براى جهانيان است.
آن روز كه ابراهيم بزرگ آن قهرمان توحيد و معنى، هاجر و اسماعيل را به سرزمين مكه آورد، از قطره اى آب و ذره اى علف سبز در آن منطقه خبرى نبود، بنا به نقل قرآن مجيد عرضه داشت:
پروردگارا! من زن و فرزندم را نزد خانه تو، در سرزمينى خشك و غير قابل كشت، سكونت دادم، خداوندا! به خاطر اين كه نماز به پاى دارند، تو اى آگاه بر تمام احوال، دل مردمان را به ايشان توجه ده و از انواع ميوه ها و نعمت هايت آن مردم را بهره ده تا به شكر تو برخيزند.
نتيجه مبارك بودن آن جايگاه و قبول شدن خواسته ابراهيم را در مسافرت ميليونى مسلمانان به آن جايگاه مى بينيد.
اين مسئله از يك جهت و از جهت ديگر مبارك بودن اين خانه در اين است كه با كشش معنويش هزاران دل را منقلب كرده و هزاران نفس را از آلودگى پاك و هزاران معصيت كار را به صحنه باعظمت توبه مى كشد.
هدف از هادى بودن آن جايگاه هم در اين است كه مردم در آن محل و محيط مسجد الحرام و مقامات ديگر، به شرط اجراى مناسك به طور صحيح، راه تحصيل خير دنيا و آخرت را يافته و به مقام قرب حق و خشنودى آن جناب نزديك مى شوند.
مسلم است كه از زمان بناى كعبه كه همزمان شروع حيات آدم در كره خاك بوده، اين مركز مبدأ و منبع پخش نور و بركت و مركز هدايت بندگان و راهنمايى ايشان به سوى حقايق عالى بوده و همان جاست كه قرآن مجيد براى هدايت بشر و دستگيرى انسان و ايجاد تحول همه جانبه در حيات، نازل شده و راه بينش وسيع به وسعت ظاهر و باطن جهان را به روى آنان گشوده است.
كعبه، آرى كعبه، همان مركزى كه در آن و از بركت و هدايت آن مناسك عالى حج انجام مى گيرد و با توجه به مناسك آن و دقت در اسرارش، آدمى از شرك و زندقه، نفاق و دورويى، قوميت و عصبيت، تكبر و نخوت، اسارت و ذلت، وساير پليدى ها دور شده و به جميع مراتب هدايت اگر بخواهد مى رسد.
كعبه، به آدمى مى آموزد كه بنده پاك از شوائب محبوب خداست، تعليم مى دهد كه جامعه اسلامى بايد در تمام شؤون زندگى داراى وحدت كلمه باشد و به اهل استطاعت درس مى دهد كه از استطاعت مالى و بدنى خود در راه اعتلاى كلمه حق بكوشيد و به نداى تمام مظلومان و مستمندان و دردمندان جواب مثبت داده و همه ساله با تشكيل دادن اين اجتماع عظيم، به رفع نيازها و گرفتارى هاى ملل اسلامى اقدام كنيد و گرفتاران در بند اسارت را برهانيد و براى حفظ استقلال مادى و معنوى امت اسلامى ايجاد ضمانت نماييد.
كعبه، درس محبت و دوستى و درس اخوت و برادرى و درس عدل و مواسات و صفا و صميميت مى دهد.
كعبه، در پرتو عظمت و معنويتى كه دارد، راهنماى مسلمانان به سوى سعادت دنيا و آخرت است و به غير مسلمانان هم راه ايجاد اتفاق و اتحاد را آموخته و به آنان مى گويد: براى رفع مشكلات اجتماعى، نياز مبرم به يك مجتمع سالم و پاك دارند.
[هُدىً لِلْعالَمِينَ ].
و وسيله هدايت براى جهانيان است.
منبع : پایگاه عرفان
