مائده ای که در سورۀ بقره مطرح است يعني سفره داراي نعمت:
(وَ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى)
خداوند چهل سال در بيابان، روزي بنياسرائيل را مستقيم از آسمان نازل ميکرد. مائده، از آسمان ميرسيد. در ميان قوم موسي چند نفر بيادب گفتند: سير و عدس آن كجاست؟ اين نعمتي که خدا از آسمان ميفرستد، چرا عدس و سير ندارد؟ مائده از آسمان قطع شد و رنج زراعت و بيل و داس آمد؛ تا نوبت به مسيح رسيد. حضرت عيسي مسيح براي امت درخواست مائده مثل زمان موسي کرد:
(اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَكُونُ لَنا عيداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آيَةً مِنْكَ)
مائده بر امت عيسي نازل شد. باز يک عده بيادب پيش مسيح گفتند: ما چه چيزهايي ميخواهيم؟
بيادبيها ضربههاي سنگيني به زندگي ميزند. خداوند برف و باران ميفرستد تا آب قناتها و رودها را تأمين کند، زمين و باغ را سيراب کند. تمام نعمتهاي خدا جنبۀ دهندگي دارد و گناهان، مايه برندگي است.
داستان عالم و توحيد و اخلاق و ادب اين است:
هر که بيباكي کند در راه دوست ره زن مـردان شد و نامـرد اوست
از ادب پر نور گشتست اين فلک وز ادب معصـوم و پاک آمد ملک
بـد ز گستاخي کسـوف آفتـاب شـد عـزازيلي ز جـرأت رد بـاب
(قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ * وَ إِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلى يَوْمِ الدِّينِ * قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلى يَوْمِ يُبْعَثُون)
چون خدا به کل موجودات گفت که به آدم سجده کنيد، ابليس سجده نکرد. خداوند به او فرمود:
(قالَ ما مَنَعَكَ أَلاَّتَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ)
چرا فرمان حکيمانۀ من را اطاعت نکردي؟ به پروردگار گفت: چه ميفرمايي؟
(قالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَني مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طين)
عنصر وجود آدم، خاک زمين است. مادۀ وجود من، آتش است. من در برابر او سجده کنم.
قرآن ميفرمايد: تمام موجودات در برابر پروردگار متواضع هستند. اين ارزش وجود انسان است.
منبع : پایگاه عرفان