صداقت در اذكار نماز

امام صادق (ع) مي‌فرمايد: خيلي‌ از افراد وارد نماز واجب مي‌شوند، و رو به قبله مي‌خوانند:

(الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ *الرَّحْمنِ الرَّحيمِ * ... صِراطَ الَّذينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَ لاَ الضَّالِّينَ)

خدا سکوت مي‌کند. (وَ لاَ الضَّالِّينَ) که تمام شد، آرام به نمازخوان مي‌فرمايد: دروغ گفتي. تو همۀ این‌ها را 50 سال است که به زبان می‌آوری؛ مي‌گويي:

(اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيم)

پس چرا مال حرام مي‌خوري؟ چرا نگاه و شنوايي حرام داري؟ چرا با زبانت، هزار نفر را بي‌آبرو کردي؟ اين چه (اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيم) است؟! خدا فرموده به بندگانم آبرو بده. او در قرآنش فرموده: دروغ نگو، شنواي دروغ هم نباش!

(الرَّحْمنِ الرَّحيمِ) يعني ‌اي وجود مقدسي که از سفره دنيا و آخرتت، همۀ موجودات مي‌خورند. اما چرا تو تاکنون، يک شکم را سير نکرده‌اي؟ قرض يکي را ادا نکرده‌اي؟ و درد کسی را درمان نکرده‌اي؟ برو اي دروغگو! تو با اين دل سنگ و با اين بخل چرا مي‌گويي (الرَّحْمنِ الرَّحيمِ)؟