توحيد از ديدگاه ائمه اطهار

حضرت رضا (ع) در روايتي به نقل از پدرانشان تا رسول خدا (ص) و ايشان از خداي متعال، فرمود:

«کلمة لا اله الا الله حصني»

يعني توحيد ايماني و توحيد عملي. حصار من است.

«و مَن دخل حصني امن من عذابي»

و اما خود پروردگار هم دربارة ارزش اهل توحيد مي‌فرمايد:

به عزّت و جلالم قسم هيچ موحدي را به عذاب قيامت نخواهم کشيد. اگر موحدي در فضاي توحيد به دلیل محدود بودن اشتباهي کرد، چون موحد در حريم تصرف حق است، به وسيلۀ او قابل گذشت است. در اين‌جا براي اهل توحيد در قرآن، چند مرتبه کلمۀ غفور استعمال شده است؛ ولي دويست و هفتاد و شش بار در قرآن، خود را به عنوان رحيم براي اهل توحيد معرفي کرده است. مي‌فرمايد:

(مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ...)

کسي که حرکت بدن، و حال، روح، و کسب و مال او در همۀ ابعاد به سوي من باشد و سپس مرگش فرا رسد... .

در اين‌جا دربارۀ انبيا مي‌فرمايد:

(إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُخْلَصينَ)نه مخلِصين. يا مي‌فرمايد:

(وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُون * أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ)

دربارۀ اهل بيت: مي‌فرمايد:

(إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً)

آيه‌اي كه مربوط به انسان است:

(وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ...)

کسي که با پول و محبت به جانب خدا حرکت مي‌کند و اعمال او حرکت به سوي حق است، نگاه هم مي‌کند، نگاهش حرکت به سوي حق است؛ نشستن او حرکت به سوي حق است؛ و خوابيدن او نیز حرکت به سوي حق است. اين معنا در قرآن هم مطرح است كه در سورۀ آل‌عمران مي‌فرمايد:

(الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً)

كساني كه در حال خواب و ايستاده و نشسته در حرکت هستند؛ در حرکتشان به اين‌جا مي‌رسند که می‌گویند

(رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً)

سپس چند آيۀ ديگر دربارۀ آنان آمده و در پايان فرموده است:

(فَأَثابَهُمُ اللَّهُ)

پاداش من به آنان رسيده است. نه اين‌كه مي‌خواهد برسد؛ اين هم نکتۀ جالبي است. پاداش من به آنان رسيده است؛ يعني نمازي که خوانديد، پاداشي است که به شما رسيده است. نماز شما به پاداش تبديل شده است و او پاداش شما را نقد پرداخته است؛ ولي بين شما و پاداش، پرده افتاده است. پرده که کنار برود مي‌بينيد همۀ خوبي‌هاي باطن و ظاهرتان همان وقت، تبديل به پاداش شده است.