عبادتهاي همة ما هم بر همين دو پايه است. براي اينکه اخلاص پيامبر اکرم را درک کنيم، به توضیحاتی نیاز است. پروردگار مهربان عالم صداي خود را به موسي رساند و فرمود:
(وَ كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى تَكْليماً)
پروردگار عالم مستقيم با موسي حرف زد. حالا فرض کنيد خداوند متعال صداي خود را به تمام عبادتکنندگان عالم برساند. همه هم يقين داشته باشند که صداي حق است. پروردگار عالم بفرمايد: من ارادهام بر اين تعلق گرفته که براي ابد، بهشت و جهنم را از ميان بردارم؛ حالا مرا عبادت کنيد! چه کسي براي عبادت کردن ميماند؟ اغلب، عبادت مردم به زلف بهشت و جهنم گره خورده است؛ آنان يا به طمع بهشت يا براي پرهیز از دوزخ به طرف عبادت ميروند. اما اگر پروردگار به پيامبرش ميگفت که جهنم و بهشتي وجود ندارد، اندكي در عبادت پيامبر اثر نميگذاشت؛ چون پيامبر هيچ عبادتي را به طمع بهشت و خوف از جهنم انجام نميداد. اين خلوص است.
آيا ميتوانيد دو رکعت نماز با شرايط آزاد بدون بهشت و جهنم بخوانيد؟ ما هيچ سخني در اين باره نميگوييم، ولي گاهي به پروردگار نشان دهيم كه اين عبادت را فقط به عشق خدايي و رزاقيت تو و به عشق رحمانيت و رحيميت تو انجام ميدهيم. همة انبيا و ائمه طاهرين: همين گونه بودند.
منبع : پایگاه عرفان