اميرالمؤمنين (علیه السلام) وقتي يک يتيم را در کوچه مي‌بيند، به پهناي صورتش اشک مي‌ريزد. او وقتي مي‌شنود در مرز مملکت، دشمن از پاي يک دختر يهودي، خلخال کشيده‌اند، روي منبر ناله مي‌زند. اين اهل توحيد است که تحمل گرية يتيم را ندارد. او تحمل ندارد يک خلخال را از پاي دختر يهودي در مرز مملکت بکشند، با اين‌كه آن دختر را هم نديده است. اهل خدا چه زندگي پرمهر و محبتي دارند، چه زندگي منظمي دارند. ایشانند که اعضا و جوارح، و دل و جان و بدنشان تحت تأثير توحيد است.
منبع : پایگاه عرفان
