مسأله توحيد در تشهد، با شعار آسماني و توحيدي «لااله الا الله» مطرح است. از «اشهد ان لا اله الا الله» به کلمة طيبه تعبیر شده است. همة پيامبران خدا، امت‌ها را به پذيرش «لا اله الا الله» دعوت کرده‌اند. با تکرار اين کلام هم که مرکب از لام و الف و هاء است، دعوت حاصل نمي‌شود. زيرا تعليم «لا اله الا الله» به قلب مردم بوده است. گفتن با زبان نشانه‌اي براي قلب و درک و عقل بوده است و حقيقت «لا اله الا الله» در دل تحقق پيدا مي‌کند؛ يعني دل از بت‌پرستي رها شود.
«اله» در اصطلاح قرآن يعني معبود و موجودي که آدمی زنجير اطاعت او را بر گردن خود بيندازد. اگر اين معبود، معبود باطلي باشد، اطاعت از معبود باطل، کلنگي براي تخريب دنيا و آخرت اطاعت‌کننده است. در تاريخ، معبودهاي باطل بسيار بوده‌اند. این معبودها براي مردم فضايي به وجود می‌آورند که مردم از آن‌ها اطاعت کنند، در حالي که فرهنگشان، فرهنگ فساد بوده است.
منبع : پایگاه عرفان
