مؤمنان واقعي از زمان حضرت آدم تا کنون اهل توحيد ناب بوده‌اند. به سبب آن، همه چيزشان پاک بود؛ نگاه، سخن، اخلاق، رفتار با خانواده و مردم. دربارة آنان فرموده‌اند:
«عاش سعيداً و مات سعيداً»
خوشبخت زندگي کردند و خوشبخت از دنيا رفتند.
اما امروزه عده‌اي هستند که صدها ميليارد مي‌خورند و تحمل خلاف را هم دارند. چرا بعضی از افراد تحمل اين همه دزدي را دارند؟ چرا تحمل اين همه رابطة نامشروع را دارند؟ چون توحيد ندارند. آن كمالي که حافظ انسان از فساد و گناه است، توحيد خالص است.
توحید خالص يعني خداي ديگري در دل من، مانند بت هوا، بت زيبايي، بت مال و بت مقام، جولان نداشته باشد. کعبه قبلة ميليون‌ها نفر انسان است؛ ولي همين الان هم مي‌توانند در کعبه را باز کنند و مثل زمان پيامبر، سيصد و شصت بت در آن آويزان کنند. بت به همه جا به ويژه در قلب، راه دارد.
چقدر صغير اصفهاني زيبا مي‌سرايد:
خدا را جمع نتوان با هـوا کـرد يکي از اين دو را بايد رها کرد
انسان يا بايد علوي خالص شود يا معاويه‌اي خالص. يا واقعاً دنيا را بچسبد و آخرت او فاني شود؛ يا آخرت را بسازد ولي يک دنياي پاک داشته باشد.
قرآن مجيد مي‌فرمايد:
(خَسِرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ ذلِكَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبينُ)
بعضي نه دنيا دارند و نه آخرت.
پيامبر اسلام (ص) مي‌فرمايد:
«من قال لا اله الا الله مخلصا دخل الجنة»
توحيد هر کس ناب و خالص باشد، اهل بهشت است؛ خالص يعني صاف و بدون مخلوط بودن با بت‌ها.
منبع : پایگاه عرفان
