حقوق زن بر شوهر در زمان طلاق‏

تفصيل اين مسئله مهم را بايد در كتاب هاى روائى و فقهى ببينيد، در اين سطور بر اساس آيات قرآن مجيد به فهرستى از حقوق زن بر شوهر در زمان طلاق رجعى اشاره مى كنم.

طلاق حلالى منفور نزد خداست، و تا جائى كه ممكن باشد مرد و زن بايد باگذشت از يكديگر، و ياد آورى خاطرات شيرين گذشته از انجام آن بپرهيزند، و به ويژه مردان بايد زنان را از اين كه با طلاق، در مشقت و رنج، و بيوه شدن، و بى سرپرست گشتن قرار بگيرند حفظ كنند و آنان را از محبت و صداقت، گرمى كانون خانواده محروم ننمايند،

2- چنانچه به عللى طلاق رجعى انجام گرفت، راه براى بازگرادن زن بسيار آسان و هموار است، و عقد مجدد لازم ندارد، شوهر زن شايسته ترين فرد براى به هم زدن طلاق و باز گرداندن زن به خانه و ادامه زندگى با اوست، و قطعاً بازگرداندنش موجب رضايت و خوشنودى خداست.

3- بر مرد واجب است چنانچه طلاق صورت گرفت مهريه زن را تا دينار آخر بپردازد، و بر او حلال نيست كه چيزى از مهريه را تصرف نمايد، و فراهم آوردن زمينه تا جائى كه زن مجبور شود از مهريه خود گذشت كند حرام است.

4- بر مرد لازم است تا زمانى كه عده طلاق به سر نيامده هم چون روزگار ازدواج از همسرش نگاهدارى كند و نفقه او را بپردازد، و خانه و مسكن و لباس مطابق شأن در اختيار او بگذارد.

5- بر مرد لازم است در هنگام طلاق و زمان عدّه از خشم و غضب و سخت گيرى نسبت به زن، و بد زبانى درباره او بپرهيزد، و به خانواده زن احترام بگذراد، و جداً از تهمت و افترا و غيبت چه نسبت به زن و چه نسبت به اقوام زن اجتناب كند.

6- زنى كه پيش از آميزش جنسى و پيش از قرار دادن مهريه طلاق داديد علاوه بر اين كه نصف مهريه اى را با احتساب مهر المثل مى پردازيد او را به اندازه وسع خود از خانه و مركب و باغ و زمين و لباس و فرش و نظائر اينها بهره مند سازيد:

لا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّساءَ ما لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتاعاً بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ.

7- مرد نبايد زن طلاق داده خود را به طلاق رجعى از خانه بيرون كند بلكه بايد وى را در همان خانه اى كه خودش زندگى مى كند اجازه زندگى دهد: أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنْتُمْ.

و چنانچه زن حامله باشد تا وضع حمل لازم است بايد هر گونه نفقه اى كه لازم است به او پرداخته شود، و اگر براى شيردادن فرزند مزدى طلب كند بايد شوهر مزد شيردهى را به او بپردازد و اگر به توافق نرسيدند شوهر بايد براى فرزند شيرخوارش دايه بگيرد.