سؤال از اهل جهنم

حضرت حق به پيامبر اسلام9 مي‌فرمايد براي صد نفري که تبليغ مي‌کني، بالاي پنجاه نفر آن‌ها قبول نمي‌کنند. جمعيت بسيار زيادي در اين هفت طبقه هستند که کارگردانان جهنم از آنان مي‌پرسند براي چه به جهنم آمديد؟

در جواب نمي‌گويند ما شراب‌خوار و زناکار بوديم، رباخور و بي‌نماز و بي‌روزه بوديم و رابطۀ نامشروع داشتيم. مي‌گويند:

(لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ ما كُنَّا فِي أَصْحابِ السَّعِيرِ)

نرفتيم که بشنويم. بسياري از افراد، حرف حق را گوش نمي‌كنند و اگر دعوتشان کنند، به اين مقدار هم ارزيابي نمي‌کنند که شايد عده‌اي عالم رباني و خالص در جامعه وجود داشته باشند.

اگر عالم دلسوزی خالصانه بگويد:

(إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إِيتاءِ ذِي الْقُرْبى وَ يَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ الْبَغْيِ)

آنان در مقابل مي‌گويند: حيف است که گوش ما بشنود. یا در موارد دیگر پروردگار مي‌فرمايد:

(وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً)

(لايَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتاً)

(أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِينَ)

(كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ)

این‌ها توصیه‌هایی است که آنان گوش شنوایی برای آن‌ها ندارند.