امام صادق عليه السلام شيعه را اين گونه تعريف مى كند:
« شيعتنا اهل الورع و الاجتهاد و اهل الزهد و العبادة »
چقدر شيعه باارزش است و چه اوصاف پاكى دارد. آنان در جامعه افرادى داراى خير و صبر و حوصله و منبع كرامت و رحمت پروردگار هستند.
امام عليه السلام مى فرمايد: ويژگى شيعيان ما پاك دامنى است. نمى فرمايد شيعه ما شهوت ندارد. اين طور نيست كه چراغ شهوت در او خاموش شود. شيعه قوى و در فشار شهوات است بلكه او شيعه شده كه از ما الگو بردارى كند و اهل پاكدامنى شود.
آيا مى شود كسى شيعه باشد و به ناموس مردم خيانت كند؟ يا با دختران مردم در كوچه يا بازار رابطه برقرار كند. او ديگر مادر درستى براى بچه خود نيست. و همسر حسابى براى شوهرش نيست. جوان با اولين دخترى كه برخورد مى كند بايد بعد از عقد با او ارتباط داشته باشد. يك دختر شيعه بايد بعد از عقد با همسر خود ارتباط پيدا كند.
مردى از بيرون مدينه خدمت حضرت كاظم عليه السلام رسيد. وقتى در را زد، كنيز آن خانه در را باز كرد، او جوان و كنيز صاحب خانه بود. وقتى در را باز كرد، زيبايى خيره كننده اى داشت. او دستش را روى سينه كنيز گذاشت. و با نگاه ديگرى به او نگاه كرد. و كنيز هم به او پرخاش كرد. مرد مسافر فردا صبح خدمت امام رسيد. ديد امام چهره اى گرفته اى دارد، فرمود: اى مرازم! از شيعيان ما نيست كسى كه در خلوت ورع نداشته باشد و از خدا نترسد. اين كار پيروان اميرالمؤمنين عليه السلام است يا كار شياطين است؟
« تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ »
اين حدود خداست، هر كس تجاوز كند قيامت به عذاب دردناك خدا دچار مى شود، مگر اين كه توبه كند.
منبع : پایگاه عرفان
