قابل توجه روزه داران‏

براساس آيات قرآن و روايات واجب است روزه داران حرمت ماه رمضان و روزه را با انجام امورى و اجتناب از امورى حفظ كنند تا به فلسفه و حكمت روزه كه ظهور روحيه تقوا است برسند لعلكم تتقون

حضرت صادق از پدر بزرگوارش از رسول خدا روايت ميكند كه آن حضرت فرمود:

عبد روزه دارى نيست كه از كسى دشنام بشنود پس در برابر او بگويد من روزه دارم سلام بر تو، مگر اين كه خداوند ميفرمايد بنده من از زشتى طرف مقابلش به روزه پناه برد، او را از دوزخ پناه دهيد و وارد بهشت كنيد.

از حضرت رضا (ع) روايت شده:

چون روزه گرفتى، بايد گوش و چشم و پوست و مويت نيز روزه بگيرد.

از حضرت صادق (ع) در رابطه با مسئوليت و تكليف روزه داران در ماه مبارك رمضان روايت بسيار مهمى نقل شده كه توجه به آن واجب و ضرورى است:

چون روزه گرفتيد زبانتان را از دروغ حفظ كنيد، و چشم از حرام فرو بنديد، با يكديگر نزاع نكنيد، به يكديگر حسد نورزيد، از يكديگر غيبت نكنيد، لج بازى ننمائيد، به يكديگر دروغ نگوئيد، از مباشرت با زنان بپرهيزيد، با هم مخالفت نكنيد، به هم خشم نگيريد، به يكديگر ناسزا مگوئيد، همديگر را شماتت ننمائيد، در كمك به يكديگر سستى نورزيد، از مجادله و بگومگوى بيهوده اجتناب كنيد، يكديگر را آزار ندهيد، و به هم ستم نكنيد، سبك مغزى ننمائيد، از يكديگر ملول نگرديد، و از ياد خدا و نماز غافل بشويد.

با سكوت و خاموشى ملازم باشيد، بردبارى و صبر و صدق پيشه سازيد، از اهل گناه اجتناب كنيد از گفتار باطل و ناحق و دروغ و افترا، و كينه و بدگمانى، و غيبت و دو به هم زنى كناره گيرى نمائيد.

مشرف بر آخرت باشيد، ايام رفتن را انتظار بكشيد، به اميد وعده خدا باشيد، براى لقاء حق زاد و توشه برداريد، اهل آرامش و وقار و خشوع و فروتنى باشيد، در برابر مولاى خود خوار و از عذابش در ترس به سر بريد، اهل خير، و خوف از عذاب، و اميد و دلگرمى، و مرعوب شده، و شوق باشيد، قلبتان از هر عيبى پاك باشد، باطنتان از آلودگيها منزه و پاكيزه گردد، جسم از نجاسات نظيف باشد، از دشمنان بيزارى جوئيد، در روزه داريات از همه جهات به وسيله سكوت كمك بگير، تا از نهى خدا در باطن و ظاهر در اجتناب باشى، ترس از خدا را آنچنان كه شايسته است در درون و برون مراعات كن، در ايام روزه دارى وجودت را به خدا هبه كن، و دل از غير او پاك دار، و موجوديت خود را در برابر دستورات خدا قرار بده، چون همه اين امور را رعايت كنى، به حقيقت براى خدا روزه گرفته اى، و اوامر حضرتش را انجام داده اى، و از آنچه برايت روشن كردم كم بگذارى، به همان اندازه از ارزش و معنويت روزهات كم شده است.

حضرت صادق فرمود پدرم حضرت باقر فرمود: رسول خدا شنيد زنى در حال روزه به كنيز خود ناسزا گفت، حضرت غذا خواست و به او گفت بخور! زن گفت روزهام، حضرت فرمود: چگونه روزهاى در حالى كه به كنيزت ناسزا گفتى، روزه از طعام و آشاميدن نيست، خدا روزه را مانعى ميان عبد و هر فعل و قول زشتى كه روزه را به افطار و بطلان ميكشاند قرار داده، چه كماند روزه داران واقعى و چه بسيارند گرسنگان. «1» امام باقر (ع) از رسول خدا روايت ميكند كه به جابر فرمود:

اى جابر اين است ماه رمضان، كسى كه روزش را روزه بدارد، و بخشى از شبش را به عبادت بگذراند، و شكم و شهوتش پاك و عفيف باشد، و زبانش را حفظ نمايد، از گناهانش به مانند اين كه از ماه رمضان بيرون ميآيد، بيرون ميرود، جابر گفت يا رسول الله چه حديث نيكوئى است؟ حضرت فرمود و چه شرايط سختى است.