در حكمت هاى قدسى از قول پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله آمده است:
ما مِنْ يَوْمٍ يَمُرُّ إلّاوَالْبارى عَزَّوَجَلَّ يُنادى: عَبْدى ما أنْصَفْتَنى أذْكُرُكَ و تَنْسى ذِكْرى وَأدْعُوكَ إلى عِبادَتى وَتَذْهَبُ إلى غَيْرى وَارْزُقُكَ مِنْ خَزانتى وَآمُرُكَ لِتَتَصَدَّقَ لِوَجْهى فَلا تُطيعُنى وَأفْتَحُ عَلَيكَ أبْوأبَ الرِّزْقِ وَأسْتَقْرِضُكَ مِنْ مالى فَتَجْبَهُنى وَأذْهَبُ عَلَيْكَ الْبَلاءَ وَأنْتَ مُعْتَكِفٌ عَلى فِعْلِ الْخَطايا يَابْنَ آدَمَ ما يَكُونُ جُوابُكَ لى غَداً إذا أجَبْتَنى «1».
روزى نمى گذرد مگر اين كه خداوند عزوجل ندا مى كند، بنده من با من از در انصاف نيامدى، يادت كردم ولى تو مرا از ياد بردى، به بندگيم دعوتت كردم به سوى غير من رفتى، از خزائنم روزيت دادم و تو را امر كردم از آنچه در اختيار نهاده ام در راه من صدقه بده گوش نكردى، درهاى روزى را به رويت باز كردم و از مال خودم از تو قرض خواستم «در جهت رفع حوائج مؤمنان» كراهت نشان دادى، بلا را از تو دفع كردم، تو مقيم خانه گناه شدى، اى فرزند آدم! روزى كه بخواهى در دادگاه عدالت جوابم را بدهى چه مى گويى؟!
منبع : پایگاه عرفان
