كسانى كه نسبت به نعمت با عظمت دين ناسپاسى نمايند، و ظالمانه به كفران اين نعمت برخيزند، و چنين گوهر بينظيرى را در برابر بهائى اندك از دست بدهند، و با اين كارشان مردم را از راه خدا و حركت به سوى كمالات و آراسته شدن به ايمان و اخلاق و عمل صالح باز دارند البته در برابر اين جنايت بزرگ و خيانت عظيم مسحتق سخت ترين عذاب خواهند بود.
إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا أُولئِكَ ما يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (174) أُولئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى وَ الْعَذابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَما أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ:
يقيناً كسانى كه آنچه را خدا از كتاب تورات و انجيل به عنوان اوصاف پيامبر اسلام و حلال و حرام نازل نموده از بيسوادان يهود و نصارى به سود خود پنهان ميكنند و در برابر اين پنهان كارى بهائى اندك به دست مى آورند جز آتش به شكم هاى خود نمى ريزند و خدا در روز قيامت با آنان سخن نمى گويد و از گناهان و زشتى ها پاكشان نمى كند و براى آنان عذابى دردناك است، اينانند كه گمراهى را بجاى هدايت و عذاب را به عوض آمرزش خريده اند شگفتا چه شكيبايند بر آتش!
چه آيات عجيبى است و چه عذاب هاى سختى در آن بيان شده! لقمه هائى كه از پول دين فروشى مى خورند فرداى قيامت همان را به صورت آتش دوزخ بايد بخورند، آن روز كه انسان با همه وجود به رحمت و لطف خدا نيازمند است خدا از اين دين فروشان روى رحمت را برمى گرداند و ابداً با آنان يك كلمه سخن نمى گويد و پاسخ درخواست هاى آنان را نمى دهد!
از گناهان و زشتى هايشان گذشت نمى كند و با آنان تصفيه حساب نمى نمايد و گناهاشان همراه با عذاب هائى كه دارند تا ابد وبال وجود آنان خواهد بود.
به خواست خدا در توضيح آيات مربوط به عذاب دورنمائى از دوزخ را با تكيه بر روايات استوار شرح خواهم داد و در اين بخش فقط به يك روايت اكتفا مى كنم تا معلوم شود اين دين فروشان خائن در قيامت به خاطر اين ظلم و جنايت بزرگشان درچه موقعيتى بسر مى برند.
انس بن مالك روايت مى كند جبرئيل در ساعتى كه در آن ساعت كسى نزد پيامبر نمى آمد با رنگ پريده به محضر آن حضرت مشرف شد، پيامبر به او فرمود: چه شده تو را رنگ پريده مى بينم؟ امين وحى گفت: اى محمد در ساعتى نزد تو آمده ام كه خدا فرمان داده به دم هاى آتش بدمند و سزاوار نيست كسى كه مى داند دوزخ حق است و عذاب خدا بسيار سنگين و سخت مى باشد دل خوش زندگى كند مگر اين كه از آن در مصونيت و امان باشد.
پيامبر فرمود: اى جبرئيل آتش را براى من وصف كن، جبرئيل گفت اى محمد هنگامى كه خدا دوزخ را آفريد هزار سال آن را برافروخت پس قرمز شد، سپس هزارسال برافروخت تا سپيد گشت، آنگاه هزار سال برافروخت تا سياه شد، سياهى بسيار تاريك، شعله هايش روشنائى ندارد، و قرمزى اش قابل ديدن نيست.
به خدائى كه تو را به حق برانگيخت اگر عذاب دوزخ به اندازه شكاف سوزنى بر دنيا افتد همه اهل دنيا را مى سوزاند، به خدائى كه تو را به حق برانگيخت اگر لباسى از لباس هاى اهل آتش ميان زمين و آسمان آويخته شود همه اهل دنيا از بويش به كام مرگ مى افتند، به خدائى كه تو را به حق مبعوث به رسالت كرد اگر ذرهاى از زنجيرى كه در قرآنش از آن ياد كرده روى كوهى گذارده شود آن را چنان ذوب مى كند كه به طبقات پائين زمين رسد، به خدائى كه تو را به حق به رسالت فرستاد اگر مردى در مغرب به عذاب دوزخ معذب شود هر آينه كسى كه در مشرق است از شدت آن عذاب مى سوزد، حرارت آتش دوزخ بسيار شديد، و قعر آن بسيار دور و زينتش آهن گداخته، و آشاميدنى اش آب بسيار جوشان و چرك و خون و لباسش پاره هاى آتش است:
اين گوشهاى از عذاب خداست كه دين فروشان بايد تا ابد در آن اقامت كنند!
منبع : پایگاه عرفان
