هيچ ساختمان و بنايى در عالم، حتى عالم ملكوت، با ارزش تر، قيمتى تر و مفيدتر از بناى انسانيت نيست. وجود مبارك پيامبر عظيم الشأن اسلام، صلى اللّه عليه و آله، اين بنا را به پروردگار عالم نسبت مى دهند، زيرا همه مصالح اين بناى معنوى را پروردگار مهربان عالم تأمين كرده است:
«الانسان بنيان اللّه».»
پيامبر، صلى اللّه عليه و آله، در اين روايت از كلمه «بشر» استفاده نكرده اند، چراكه كلمه بشر در ارتباط با ساختمان جسمى و خاكى آدمى است. در آيات قرآن كريم نيز، خداوند از لغت «بشر» براى اشاره به جسم و بدن، و از كلمه «انسان» براى تأكيد بر جنبه معنوى آدميزاد استفاده كرده است:
«يا أيها الانسان إنك كادح إلى ربك كدحا فملاقيه».
اى انسان! يقينا تو با كوشش و تلاشى سخت به سوى پروردگارت در حركتى، پس او را درحالى كه مقام فرمانروايى مطلق و حكومت بر همه چيز ويژه اوست و هيچ حكومتى در برابرش وجود ندارد، ديدار مى كنى.
«يا ايها الانسان ما غرّك بربّك الكريم».
اى انسان! چه چيزى تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور كرده است؟
آرى، پيامبر عظيم الشأن اسلام جنبه معنوى انسان را كاملا وابسته به پروردگار قلمداد مى كند. درست است كه آفرينش جسم انسان نيز در پيوند با خداست، اما مصالح ساختمان پيكر بشر از عالم طبيعت گرفته شده است؛ يعنى عناصر عالم هستى به واسطه اراده، حكمت، و علم خدا در نطفه پدر و مادر جمع و تركيب شده و جسم را به وجود آورده اند.
يادآور مى شود، عناصر ساختمان انسانيت را عنايت مستقيم پروردگار مهربان عالم تشكيل مى دهد و اين عناصر از طريق انبيا و به وسيله كتب آسمانى به افراد بشر منتقل مى شوند.
منبع : پایگاه عرفان
