اولين خصلتى كه جبرئيل براى زاهدان بيان مى كند درباره محبت هاى دنيوى است كه اگر صحيح به كار گرفته شوند آثار مطلوبى براى انسان دارند. عرض كرد: جلوه هاى دنيا قدرت به دام انداختن اين صاحبدلان باكرامت را ندارند.
«يحبّ من يحبّ خالقه».
عشق اين بزرگواران نسبت به پروردگارشان خيلى شديد است؛
«إن الذين آمنوا أشدّ حبّا اللّه».
آنان كه ايمان آورده اند، محبت و عشقشان به خدا بيشتر و قوى تر است.
آنان، بر اثر اين محبت شديد، خدا را معبود خود گرفته اند و از طريق اين محبت و معبود گرفتن خدا به تمام كمالات راه پيدا مى كنند. اين غير از آن محبت افراطى به غير خداست كه رفتار انسان را وارونه مى كند و به جانب بى نهايت بطلان و انحطاط سوق مى دهد. اهل زهد، بعد از خدا، اگر بخواهند به كسى عشق بورزند، به همين دوستان و عاشقان خدا عشق مى ورزند:
«يحبّ من يحبّ خالقه».
فقط به دوستان و عاشقان و ياران و حزب خدا عشق مى ورزند.
جبرئيل گفت: يا رسول اللّه، هنگامى بر دل اين ها نظر كنى، خواهى ديد كه خدا، انبيا، ائمه و اوليايش در دل اينان به صورت نور حاضر هستند؛ نورى كه اعمال و اخلاقشان را جهت مى دهد.
اين گروه از مردم در طول تاريخ در هر شرايط و موقعيتى خود را از گزند وسوسه هاى مادى و زمينى حفظ كرده اند و برايشان فرقى نداشته كه در چه شرايطى از زمان زندگى مى كنند. حوادث و جريان هاى زمانه نه مانعى براى آن ها در توجه به معبود حقيقى بوده و نه بندى براى به اسارت كشيدن آن ها محسوب مى شده است. حال، مى خواهيد دنيا پر از ماهواره و سايت هاى باطل يا مملو از فساد باشد مى خواهيد نباشد.
هم اكنون، بخشى از تباهى مملكت ما در زمينه روابط پسران و دختران، مردان و زنان، و فساد مكان هايى نظير پارك ها، مراكز آموزشى و ... ريشه در محبت افراد جامعه به فرهنگ غربى دارد؛ فرهنگى كه آميزه اى است از يهوديت و مسيحيت باطل و يا مركب از صهيونيسم و لائيسم مسيحى نما. كسى كه به حضرت زهرا، عليها السلام، علاقه دارد، اهل رعايت محرم و نامحرم است، حافظ حجاب و به جاى آورنده شرط عفت و اخلاق و عصمت است و فريفته محبت هاى دنيوى نيست. ولى كسى كه به زنان و دختران تل آويو و لندن و نيويورك و پاريس علاقه دارد، دوستدار عريانى و بدحجابى، اهل اختلاط با هرزه ها و نامحرمان، و نمايشگاهى براى چشم هاى آلوده است و اميالش ريشه در محبت هاى باطل او به جلوه هاى دنيايى دارد.
فرشته وحى افزود: يا رسول اللّه! اين بزرگواران عاشق عاشقان خدا هستند. لذا بايد توجه داشت كه انسان وقتى محبوبانى همچون انبيا، امير المومنين، امام صادق، سيد الشهدا، و فاطمه زهرا، عليهم السلام، و اولياى الهى دارد، اين محبت برانگيزاننده نيكى ها و اعمال صالح است و انسان را به راستى دگرگون مى كند.
منبع : پایگاه عرفان
