«تومنون ببعض و تكفرون ببعض»

يكبار، با انسان خوبى برخورد كردم كه داشت از درآمدش برايم تعريف مى كرد (البته، منظورم از خوب اين است كه از نظر اخلاقى، برخورد با ديگران، و توسل به اهل بيت خوب بود). او از درآمد سالش برايم سخن مى گفت كه مثلا 40 ميليون تومان پول گندم، 60 ميليون تومان پول جو مزرعه هايم است، 20 ميليون تومان هم سيب درختى مى فروشم، چند ميليون تومان پول فروش شير گاوهايى است كه دارم و ... گفتم:

مى دانى كه گندم و جو و گاو و گوسفند و ... در اسلام زكات دارند؟

گفت: مى دانم، ولى در اين قسمت لنگ مى زنم و در پرداخت زكات توقف كرده ام. گفتم: بعد از مرگ، فرزندانت زكاتى كه به گردن دارى را مى پردازند؟ گفت: من كه از آن ها بهتر هستم ندادم، آن ها كه هرگز نمى دهند! گفتم: پس چرا حق پروردگار را نمى پردازى، مگر در قرآن نخوانده اى كه:

«و الذين فى اموالهم حق معلوم للسائل و المحروم».

و آنان كه در اموالشان حقّى معلوم است. براى درخواست كننده تهيدست و محروم از معيشت و ثروت.

گفت: خوانده ام، ولى نمى دانم چرا پايم براى اين كار پيش نمى رود؟!

آرى، مردم از قرآن تاثير مى گيرند، ولى يكى در پرداخت زكات لنگ است؛ يكى در پرداخت خمس؛ يكى در رعايت حق زن و بچه؛ يكى در امر ازدواج؛ و ديگرى در عبادت. ازاين رو، به آسانى نمى توانيم بگوييم مردم بى دين هستند، چون زكات يا خمس نمى دهند و بد اخلاق هستند.

حق اين است كه بگوييم مردم كم دين يا ضعيف الايمان هستند. قرآن مى فرمايد:

«قالت الاعراب آمنا قل لم تؤمنوا و لكن قولوا أسلمنا و لما يدخل الايمان فى قلوبكم و إن تطيعو اللّه و رسوله لا يلتكم من أعمالكم شيئا إن اللّه غفور رحيم* إنما المؤمنون الذين آمنوا باللّه و رسوله ثم لم يرتابوا و جاهدوا بأموالهم و أنفسهم فى سبيل اللّه أولئك هم الصادقون».

باديه نشينان گفتند: ما از عمق قلب ايمان آورديم. بگو: ايمان نياورده ايد، بلكه بگوييد: اسلام آورده ايم؛ زيرا هنوز ايمان در دل هايتان وارد نشده است. و اگر خدا و پيامبرش را اطاعت كنيد، چيزى از اعمالتان را نمى كاهد؛ زيرا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. مؤمنان فقط كسانى اند كه به خدا و پيامبرش ايمان آورده اند، آن گاه در حقّانيّت آنچه به آن ايمان آورده اند شك ننموده و با اموال و جان هايشان در راه خدا جهاد كرده اند؛ اينان در گفتار و كردار اهل صدق و راستى اند.

آرى، عده اى از مردم بى دين هستند. يعنى هيچ اثرى از قرآن بر نمى دارند. ولى آنان كه مقدارى در اثرپذيرى كاهل اند، به فرموده امير المؤمنين به همان مقدار خود را از رحمت خدا محروم كرده اند.

پس، نبايد اين طور باشد كه كسى ادعا كند از آيات قرآن درباره نماز اثر گرفته، ولى در عوض 70 سال، هنوز از آيات مربوط به مال اثر نگرفته است؛ خاصه اين كه چنين فردى شيعه هم باشد.

خداوند درباره اين نحوه بهره گيرى از آيات قرآن مى فرمايد:

«أفتؤمنون ببعض الكتاب و تكفرون ببعض فما جزاء من يفعل ذلك منكم إلا خزى فى الحياة الدنيا و يوم القيامة يردون إلى أشد العذاب و ما اللّه بغافل عما تعملون* أولئك الذين اشتروا الحياة الدنيا بالآخرة فلا يخفف عنهم العذاب و لا هم ينصرون».

آيا به بخشى از كتاب آسمانى ايمان مى آوريد و به بخشى ديگر كفر مى ورزيد؟ پس كيفر كسانى از شما كه چنين تبعيضى را در آيات خدا روا مى دارند، جز خوارى و رسوايى در زندگى دنيا نيست، و روز قيامت به سوى سخت ترين عذاب بازگردانيده مى شوند، و خدا از آنچه انجام مى دهيد، بى خبر نيست. اينان كسانى اند كه زندگى زودگذر دنيا را به جاى آخرت خريدند؛ پس نه عذاب از آنان سبك شود و نه يارى شوند.

تمام اين پذيرش ها و نپذيرش ها از دنيادوستى و دلدادگى به دنيا نشات مى گيرد. زيرا كسى كه دنيا در نظرش پست است هيچ گاه به اين دام خطرناك نمى افتد.