خدا مى گويد: براى شما آبرودارى مى كنم؛ «يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ» تمام گناهان شما را مى پوشانم، يعنى نه پيغمبرم، نه حسينم و نه ملائكه ام، نمى گذارم كه خبردار شوند، بين خودم و خودت مى ماند. آن هم:
«يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ و يُدْخِلْكُمْ جَنتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهرُ و مَسكِنَ طَيّبَةً فِى جَنتِ عَدْنٍ ذَ لِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ»
شما را وارد بهشتى مى كنم كه از زير درخت هاى آن نهرها جارى است، هم چنين داراى كاخ هاى پاكيزه و آرام بخش است. چه فايده اى دارد كه آدم در كاخى باشد كه ده ميليارد تومان خرج آن شده، سيصد نفر نگهبان داشته باشد، تلويزيون مدار بسته به بيرون داشته باشد، يك گنجشك پر بزند، مأمورها خبر شوند، اما امنيت نداشته باشد. اما در بهشت «مَسكِنَ طَيّبَةً» كاخ هاى آرام بخش است، كه با اين ها فوز عظيم تمام است.
منبع : پایگاه عرفان
