فارسی
جمعه 10 فروردين 1403 - الجمعة 18 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه
0
نفر 1
100% این مطلب را پسندیده اند

علم و معرفت الهى‏


منابع مقاله:

کتاب  : تفسیر و شرح صحیفه سجادیه جلد یک

نوشته: حضرت آیت الله حسین انصاریان

 

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

جُلوسُ ساعَةٍ عِنْدَ مُذاكَرَةِ الْعِلْمِ أحَبُّ إلَى اللَّهِ مِنْ قِيامِ ألْفِ لَيْلَةٍ يُصَلّى فى كُلِّ لَيْلَةٍ ألْفُ رَكْعَةٍ، وَأحَبُّ إلَيْهِ مِنْ ألْفِ غَزْوَةٍ، و مِنْ قِراءَةِ الْقُرْآنِ كُلِّهِ اثْنَىْ عَشَرَ ألْفَ مَرَّةٍ، و خَيْرٌ مِنْ عِبادَةٍ سَنَةٍ صامَ نَهارُها، و قامَ لَيْلُها. «1»

نزد خداوند نشستن يك ساعت در مجلس علم و معرفت از قيام هزار شب كه در هر شب هزار ركعت نماز خوانده شده بهتر است. قرار گرفتن در مجلس علم به اندازه يك ساعت در پيشگاه خداوند از هزار غزوه و جنگ محبوب تر است و نيز از دوازده هزار مرتبه ختم قرآن و نماز و روزه يك سال.

و نيز فرمود:

وَمَن خَرَجَ مِنْ بَيْتِه لِيَلْتَمِسَ باباً مِنَ الْعِلْمِ كَتَبَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ بِكُلِّ قَدَمٍ ثَوابَ نَبِىٍّ مِنَ الْأنْبِياءِ و ثَوابَ ألْفِ شَهيدٍ مِنْ شُهَداءِ بَدْرٍ، وَأعْطاهُ بِكُلِّ حَرْفٍ يَسْتَمِعُ أوْ يَكْتُبُ مَدينَةٌ فِى الْجَنَّةِ.

وَطالِبُ الْعِلْمِ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ أَحَبَّهُ الْمَلائِكَةُ وَ أَحَبَّهُ النَّبيُّونَ، وَلا يُحِبُّ الْعِلْمَ إلّا السَّعيدُ، وَ طُوبى لِطالِبِ الْعِلْمِ.

وَالنَّظَرُ فى وَجْهِ الْعالِمِ خَيْرٌ مِنْ عِتْقِ ألْفِ رَقَبَةٍ، وَمَنْ أحَبَّ الْعِلْمَ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ، وَيُصْبِحُ وَيُمْسِى فى رِضَى اللَّهِ، وَلا يَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيا حَتَّى يَشْرَبَ مِنَ الْكَوْثَرِ وَيَأكُلَ مِنْ ثَمَرَةِ الْجَنَّةِ، وَلا يَأْكُلُ الدُّودُ جَسَدَهُ، وَيَكُونَ فِى الْجَنَّةِ رَفيقُ خِضْرٍ. «2»

كسى كه براى فرا گرفتن بابى از ابواب علم از خانه خارج شود، به هر قدمى كه برمى دارد ثواب هاى زير به او عنايت مى شود:

ثوابى چون ثواب پيغمبرى از پيامبران، ثواب هزار شهيد از شهداى بدر و براى هر حرفى كه مى شنود و هر كلمه اى كه مى نويسد شهرى در بهشت برايش قرار داده مى شود.

طالب معرفت، محبوب خدا و محبوب ملائكه و محبوب تمام انبياست. علم را جز سعادتمند طالب نيست و خوشا به حال مردمى كه دنبال معرفتند.

نظر در چهره عالم از هزار بنده آزاد كردن بهتر است. بهشت بر عاشق معرفت واجب است. صبح و شامش در رضايت خداست. از دنيا نمى رود مگر اين كه از آب كوثر بنوشد و از ميوه بهشت بخورد و كرم زمين جسدش را از بين نمى برد و در بهشت همنشين و رفيق خضر است.

امام صادق عليه السلام مى فرمايد:

لَوْ يَعْلَمُ النّاسُ ما فى فَضْلِ مَعْرِفَةِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ما مَدُّوا أعْيُنَهُمْ إلى ما مَتَّعَ اللَّهُ بِهِ الْأعْداءَ مِنْ زَهْرَةِ الْحَياةِ الدُّنْيا وَنَعيمِها، وَكانَتْ دُنْيا هُمْ أقَلَّ عِنْدَهُمْ مِمّا يَطَؤُونَهُ بِأرْجُلِهِمْ، وَلَنُعِّمُوا بِمَعْرِفَةِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَتَلَذَّذُوا بِهَا تَلَذُّذَ مَنْ لَمْ يَزَلْ فى رَوْضاتِ الْجِنانِ مَعَ أوْلِياءِ اللَّهِ.

إنَّ مَعْرِفَةَ اللَّهِ تَعالى آنِسٌ مِنْ كُلِّ وَحْشَةٍ، و صاحِبٌ مِنْ كُلِّ وَحْدَةٍ، و نُورٌ مِنْ كُلِّ ظُلْمَةٍ، و قُوَّةٌ مِنْ كُلِّ ضَعْفٍ، و شِفاءٌ مِنْ كُلِّ سُقْمٍ.

قَدْ كانَ قَوْمٌ قَبْلَكُمْ يُقْتَلُونَ وَيُحْرَقُونَ وَيُنْشَرونَ وَتَضيقُ عَلَيْهِمُ الْأرْضُ بِرُحْبِها، فَما يَرُدُّهُمْ عَمّاهُمْ عَلَيْهِ شَىْ ءٌ مِمّاهُمْ فيهِ مِنْ غَيْرِ تِرَةٍ وَتَرَ مَنْ فَعَلَ ذلِكَ بِهِمْ وَلا أذَىً

وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ» «3»

فَاسْأَلُوا رَبَّكُمْ دَرَجاتِهِمْ، وَاصْبِرُوا عَلى نَوائِبِ دَهْرِكُمْ تُدْرِكُوا سَعْيَهُمْ. «4»

اگر مردم آنچه در فضل معرفت منعم است مى دانستند، چشم به آنچه كه از دنيا، كفّار به آن دلخوش اند نمى دوختند، دنيا در نظرشان از خاكى كه قدم برآن مى گذارند پست تر و كمتر مى نمود و هر آينه متنعّم و متلذّذ به معرفت مى شدند مانند لذّت بردن دائم در بهشت با اولياى خدا.

معرفت منعم، انس هر وحشت، دوست و مصاحب هر تنهايى، نور هر تاريكى، قوّت هر ضعف و شفاى هر دردى است.

قومى قبل از شما بودند كه آنان را كشتند و به آتش سوزاندند، وبا ارّه قطعه قطعه كردند، زمين با وسعتش برآنان تنگ شد ولى به خاطر معرفتشان از خدا دست نكشيدند، تنها جرمشان هم ايمان به خداى عزيز حميد بود.

درجات آنان را براى خود از خدا بخواهيد، در راه معرفت بر سختى هاى روزگار حوصله و صبر كنيد تا آنچه آنان نصيبشان شد نصيبتان شود.

دل را چو كرد عشق تهىّ و فرو نشست

 

اى صبرِ با وقار تو برخيز كونشست

بى بند عشق هيچ كس از جاى برنخاست

 

در حلقه اى كه آن بت زنجير مو نشست

     

آن كس كه در طريق تو گم گشت همچو سيف

 

از گفتگو خَمُش شد و از جستجو نشست

     

 

پی نوشت ها:

 

______________________________


(1)- بحار الأنوار: 1/ 203، باب 4، حديث 21؛ جامع الأخبار: 37؛ مستدرك الوسائل: 5/ 396، باب 42، حديث 6176.

(2)- جامع الأخبار: 37؛ بحار الأنوار: 1/ 178، باب 1، حديث 60، با كمى اختلاف.

(3)- بروج (85): 8؛ و از مؤمنان چيزى را منفور و ناپسند نمى داشتند مگر ايمانشان را به خداى تواناى شكست ناپذير و ستوده.

(4)- الكافى: 8/ 247، حديث 347؛ جامع السعادات: 1/ 112.


منبع : پایگاه عرفان
0
100% (نفر 1)
 
نظر شما در مورد این مطلب ؟
 
امتیاز شما به این مطلب ؟
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب

اگر نیازمندید هم انفاق کنید
نمازشب و نوافل
سيري در قرآن و قرآن پژوهي (2)
ارتباط میان مسئولیت اخلاقی و مسئولیت فقهی!
رمضان، بهترین فرصت برای طهارت روح
فرهنگ عاشورا وامام حسین(ع) مرکز ثقل اصول دين
بخشنده ترین مردم در نگاه امام حسین علیه السلام
چهره امام حسين(ع)
تمام شب در عبادت
عظمت شب قدر

بیشترین بازدید این مجموعه

ملحق شدن راس مطهر امام حسین (ع) به بدن مطهر
نمازشب و نوافل
دعا به رزمندگان و مجاهدان اسلام‏
لطف و محبت به گنهكار
نخستین کسی که وارد جهنم می شود!
لباسی برای زینت شما!!
افزایش رزق و روزی با نسخه‌ امام جواد (ع)
مسؤوليت عظيم ما در برابر حادثه كربلا
کرامات و معجزات حضرت فاطمه زهرا (س) (2)
متن دعای معراج + ترجمه

 
نظرات کاربر

پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^