احوالپرسى امام حسن(ع)

مردى از علاقه ‌مندان به وجود مبارك امام مجتبى عليه السلام، خدمت حضرت مى آيد.

كارى هم به جز احوالپرسى نداشته است، حاجت، نياز و كارى نداشت، نزد خود گفته بود، بروم محضر مبارك امام مجتبى عليه السلام، احوالپرسى كنم. نوعاً احوالپرسى عرب با اين جمله شروع مى شود «كيف أصبحت» يعنى حالتان چطور است؟ كلمه «أَصْبَحَ» در جمله قرار دارد كه ريشه اش صبح است، ولى اگر بخواهند معنا كنند، معنى آن همين احوالپرسى عمومى مى شود. عرض كرد: «كيف أصبحت يابن رسول الله» حالتان چطور است؟

طبيعتاً كسانى كه اهل ايمان و اسلام هستند، در جواب احوالپرسى افراد، به جمله زيباى پرمغز تكيه مى كنند، يا مى گويند، «الْحَمْدُ لِلَّهِ» و يا مى گويند «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ». اما وقتى به وجود مبارك حضرت مجتبى عليه السلام مى گويد: حال شما چطور است؟ امام سير زيبايى از وضع كل انسان هاى عالم را از زمان آدم عليه السلام تا آخرين نفر در جواب احوالپرسى بيان مى كند كه در حقيقت مى خواهند بگويند كه حال تك تك مردان و زنان عالم از زمان آدم عليه السلام تا برپا شدن قيامت، كه خود من هم يكى از آنها هستم، اين گونه مى باشد.

اگر غير از اين است، پس چه مى باشد؟ مسائلى در اين عالم است كه همان است و غير از آن نيست، مانند آن است كه خداوند در قرآن مجيد مى فرمايد:

«أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ»

خدا يكتا است و غير از اين نيست. يا مى فرمايد:

«إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ»

مسلم است كه قيامت را برپا مى كند و غير از اين هم نيست. و اراده من به غيرِ آن تعلق نخواهد گرفت. در برپا شدنش هم قبولى مردم يا ردّ مردم هيچ اثرى ندارد. كل مردم عالم هم منكر قيامت شوند، من قيامت را برپا مى كنم. فرار بكنند يا فرار نكنند، بترسند يا نترسند، امر قطعى است. مى فرمايد: در قيامت من از مردم به جز پرونده نيكو قبول نمى كنم، اين را در دنيا به وسيله يكصد و بيست و چهار هزار پيغمبر خود اعلان كردم؛ يعنى آن زمانى كه جمعيت كل كره زمين يك مرد و يك زن بود، و آن مرد را به پيغمبرى انتخاب كردم و به او تكليف كردم همسرت را به سوى خدا هدايت كن و به او بگو كه در قيامت پرونده اى جز پرونده اسلامى قبول نمى كنم.

«وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلامِ دِيناً فَلَنْ يُقْبَلَ»

اگر كسى اين حقيقت را نفهمد و بميرد، در آنجا گريبان او را خواهم گرفت كه به چه علت مسائل خود را ياد نگرفتى، من جهالت را عذر نمى دانم.

«وَ اللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ لا تَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ »