إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فِى شَىْ ءٍ إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَى اللّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ .مسلماً كسانى كه دينشان را بخش بخش كردند ، وگروه گروه شدند ، تو را هيچ
پيوندى با آنان نيست ، كار آنان فقط با خداست، سپس به اعمالى كه همواره انجام مى دادند ، آگاهشان مى كند . در اين آيه تعليم مى دهد كه عارف به راه از چنين پليدانى بايد گريزان باشد و از همكارى با آنان سخت بپرهيزد كه اينان نابود كننده دنيا و آخرت آنانند .
آيه سوم : مسخره كنندگان
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوا وَلَعِباً مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ وَاتَّقُوا اللّهَ إِن كُنتُم مُؤْمِنِينَ . اى مؤمنان ! كسانى كه دين شما را مسخره و بازيچه گرفته اند ، چه از اهل كتاب و چه از كافران ، سرپرستان و دوستان خود مگيريد و اگر مؤمن هستيد از خدا پروا كنيد . ملّت اسلام بعد از پنج قرن تجربه ، بايد به اين نتيجه رسيده باشد كه از يهود و نصارى و كفّار و به تعبير روشن تر از غرب و شرق جز زيان چيزى عايدش نشده و نمى شود ؛ بنابراين امروز ، روز دوستى و ارتباط با آنان نيست ، بلكه روز مبارزه و ريشه كن كردن وجود پليد آنان از سر راه بشريّت است .
آيه چهارم : ظاهرفريبان
يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لاَ يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِى الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا سَمّـاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمّـاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَواضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هذَا فَخُذُوهُ وَإِن لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَمَن يُرِدِ اللّهُ فِتْنَتَهُ فَلَن تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللّهِ شَيْئاً أُولئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللّهُ أَن يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِى الدُّنْيَا خِزْىٌ وَلَهُمْ فِى الاْخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ . اى پيامبر ! كسانى كه در كفر مى شتابند تو را غمگين نسازند ، چه آنان كه به زبانشان گفتند : ايمان آورديم و دل هايشان ايمان نياورده ، و چه آنان كه يهودى اند كه به شدت شنونده دروغند [ با آن كه مى دانند دروغ است ]و به شدت گوش به فرمان گروهى ديگرند كه [ از روى حسد و كبر ] نزد تو نيامده اند . [ آن گروهى كه ] كلمات [ خدا ] را پس از استوارى در جايگاه هايش تحريف مى كنند ، [ و معناى حقيقى اش را تغيير مى دهند و به مقلّدان و مطيعان بى سواد خود ]مى گويند : اگر [ از طرف پيامبر اسلام ] احكام [ و فرمان هايى مطابق ميل ما ]به شما ابلاغ كردند بپذيريد ، و اگر آن را [ مطابق ميل ما ] ابلاغ نكردند [ از آن ] بپرهيزيد . و كسانى كه خدا عذاب [ و رسوايى و ذلت ]شان را بخواهد ، تو هرگز نمى توانى چيزى از عذاب خدا را از آنان برطرف كنى . اينانند كسانى كه خدا نخواسته دل هايشان را [ از آلودگى ] پاك كند ؛ براى آنان در دنيا خوارى و رسوايى ، و در آخرت عذابى بزرگ است. در اين آيه دورى گزيدن از منافقان و جاسوسان پليد و متكبّران آلوده و هركس با راه خدا و پيامبر مخالفت داشته و موجوديّتش به زيان امت اسلامى است ، خواسته شده است . ارتباط با اينان ، انسان را دچار خسارت دنيا و عذاب آخرت خواهد كرد و كسى كه ترس و بيم از خسارت در دنيا و عذاب در آخرت دارد ، از چنين پليدانى گريزان و با ايشان كاملاً بى ارتباط است .
بر گرفته از كتاب عرفان اسلامي استاد حسين انصاريان
