اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايد:
هيچ كدام از شما با حالت كسالت يا خواب آلودگى يا با افكارى كه او را به خود مشغول مى سازد، به نماز نايستد؛ زيرا او در پيشگاه پروردگار مى باشد و جز اين نيست كه بهره و نصيب عبد از نمازش به همان اندازه است كه از روى قلب توجه به خدا داشته و نيز آن حضرت از رسول اسلام نقل مى كند كه:
دو ركعت نماز مختصر ولى با تفكر و در حال يقين بهتر است از يك شب زنده دارى !
وضو يا غسل، يا تيمم را مطابق با احكام اسلام به جاى آريد، آن گاه در مكان مباح يا بهتر از آن در مسجد جاى بگيريد، سپس اول وقت را مراعات كنيد، آن گاه با تمام هستى يعنى با عقل و روح و قلب و نفس و بدن به طرف قبله بايستيد، سپس دل و جان را همان جا و براى هميشه از رذايل اخلاقى از قبيل ريا، حسد، بخل، حقد، كينه، عجب، نفاق و ... پاك كنيد و مواظب باشيد كه شكم و شهوت و لباستان آلوده به حرام نباشد؛ آن گاه تمام حواس خود را در نيت خالص متمركز كرده با قرائت صحيح تكبيرةالاحرام گفته و با عربى صحيح و حال الهى مسير نماز را حركت كرده و با غم و غصه به خاطر پايان گرفتن نماز، سلام نماز را ادا نموده از نماز خارج شويد و تصميم قاطع شما بر اين باشد كه تا رسيدن به نماز ديگر از هر گناهى دورى جوييد، آن وقت به طور حتم اميدوار به قبولى چنين نمازى باشيد.
منبع : پایگاه عرفان
