عبادت هاى خلاف دستور حق عَنْ أَبى عَبْدِاللّهِ قالَ : عَبَدَ اللّهُ حِبْرٌ مِن أَحْبارِ بَنى إِسْرائِيلَ حَتّى صارَ مِثْلَ الْخَلال فَأَوْحَى اللّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلى نَبىِّ زَمانِهِ قُلْ لَهُ : وَعِزَّتى وَجَلالي وَجَبَرُوتى لَوْ أَنَّكَ عَبَدْتَنى حَتّى تَذُوبَ كَما تَذُوبُ الاْءِلْيَةُ فى الْقَدْرِ ما قَبِلْتُ مِنْكَ حَتّى تَأتِيَنى مِنَ الْبابِ الّذى أَمَرْتُكَ . از امام صادق عليه السلام روايت شده : عابدى از عابدان بنى اسرائيل آن چنان عبادت كرده كه به سختى لاغر شد ، خداوند به پيامبر زمانش وحى كرد به او بگو : به عزّت و جلال و جبروتم سوگند ، اگر مرا آن چنان عبادت كنى كه به مانند چربى درون ديگ آب شوى ، از تو نمى پذيرم مگر به آن صورتى كه خودم معيّن كرده ام به بندگى من برخيزى و از آن درى كه دستور داده ام وارد شوى . آرى ، عبادت واقعى ، عبادتى است كه براساس فرمان هاى الهى استوار باشد ، عبادت بى دستور و برنامه هاى منهاى فرمان حق بدعت است و بدعت ضلالت است و اهل بدعت در آتشند .
برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
