در اين تجارت كه عمر، بدن، قلب، عقل و وجدان انسان هزينه مى شود و طرح هزينه شدنش نيز قرآن كريم و فرهنگ اهل بيت عليهم السلام است، نقشه اين تجارت، قرآن، فرمايش هاى پيغمبر صلى الله عليه و آله و ائمه طاهرين عليهم السلام است، انسان در اين دنيا نيز حيات طيبه پيدا مى كند.
من حيات طيبه را معنى كنم: زندگى اى كه در فضاى آن، انسان ميلى به پايمال كردن كمترين حقى از هيچ انسان و حيوانى ندارد و در چارچوب اين حيات، انسان با كمال آرامش به تدبير و اجراى آن توسط خدا قانع است. قافيه اين شعر بسيار تنگ است، شعرش را نمى توانم با فصاحت و بلاغت برايتان بسرايم، يعنى ديگر م نمى دانم چه بگويم كه در فضاى حيات طيبه انسان چه مى شود كه همچون اميرالمؤمنين قسم «والله» بخورد كه اگر هفت فلك عالم رابا آن چه كه زير اين افلاك است، به من بدهند، بگويند: مورچه اى پوست جويى را در دهان گرفته و دارد به لانه مى برد، برو اين پوست جو را از دهان او بيرون بكش و دور بيانداز. و الله اين كار را نمى كنم. قناعت از اين بالاتر؟ قناعت به تدبير خدا كه نخواهيم به اين مورچه اى كه پوست جو را به لانه اش مى برد، ظلم كنيم، چون خدا به ما اجازه نمى دهد كه اين پوست جو را بگيرم و ما هفت افلاك را در مقابل اين ظلم معامله نمى كنيم. بعد از اين حيات طيبه، چه مرگ زيبايى به سراغ ما مى آيد. البته در اينجا بايد بگويم: انتقال از دنيا به آخرت، به تعبير اميرالمؤمنين عليه السلام مانند عبور از روى پل است. مانند خود حضرت كه دنيا را در شصت سال با حيات طيبه پشت سر گذاشت، اكنون كه مى خواهد از روى اين پل قدم بردارد و به آن طرف برود، گذشته و آينده اش را ببيند و در دالان مرگ فرياد بزند: «فُزْتُ وَ رَبِّ الكَعبَة». ما برزخ ايشان را نمى دانيم و روز قيامت نيز به تصور ما نمى آيد كه پروردگار عالم با امثال اين ها چه مى كند.
اين تجارت بى خسارت است كه كسادى در آن راه ندارد، تجارتى با منفعت، جاويد و ابدى.
هر كه آيين حقيقت نشناسد ز مجاز خواجه در حلقه رندان نشود محرم راز
يا كه بيهوده مبر نام محبت به زبان يا چو پروانه بسوز از غم و با درد بساز
مگذارى قدم بيهده در وادى حق كاندرين مرحله بسيار نشيب است و فراز
آن قدر حلقه بزن بر در درگاه خدا تا كند صاحب اين خانه به رويت در باز
والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته
منبع : پایگاه عرفان
