غسل از مسائل مهم الهى و شرعى است ، در غسل بايد تمام بدن شسته شود ؛ زيرا تمام بدن در امر شهوت دخالت دارد . غسل معمولاً در حمام انجام مى گيرد و لازم است انسان به هنگام ورود به حمام ، نظر عبرت بين خود را باز كرده از حمام و وضع آن براى بيدارى و توجه خود عبرت بگيرد .
فيض در « الحقايق » مى فرمايد : از اميرالمؤمنين عليه السلام روايت شده : حمام ، خوب خانه اى است ؛ زيرا حرارت آن آتش جهنم را به ياد مى آورد و چرك بدن را مى برد.
اين فرموده اشاره به اين مطلب است كه انسان خردمند هيچ گاه آخرت را فراموش نمى كند و هميشه به فكر آن دنيا و ورود به آن مى باشد ، بنابراين با ديدن هر آب و آتش و تاريكى ، براى خود آيينه عبرت مى سازد و بالاتر از آن هرچه مى بيند از آن درس و پند مى گيرد ؛ اگر تاريكى ببيند به ياد تاريكى گور مى افتد ، اگر مار ببيند به ياد افعى جهنم مى افتد ، اگر صداى خوفناك بشنود به ياد نفخه صور مى افتد ، اگر زيبايى ببيند به ياد نعمت بهشت مى افتد ، اگر كلمه رد و قبول استماع كند متذكر رد و قبول حساب آخرت مى شود .
حمام ، شبيه ترين اماكن به جهنم است ، چون زير آن آتش فروزان است ، بنابراين سزاوار است كسى كه وارد حمام مى شود به ياد حرارت آتش دوزخ افتد و حال خود را در ظرف ساعتى كه به اختيار خودش در خانه گرمى محبوس است با حبس در آتش دوزخ كه بدون اختيار است ، مقايسه كند . امام صادق عليه السلام مى فرمايد : چون وارد صحن حمام شدى ، بگو : نَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ النَّارِ وَنَسْأَلُهُ الْجَنَّةَ.
خدايا ! از آتش جهنم پناه به تو مى برم و از تو مى خواهم كه مرا لايق بهشت گردانى .
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
