چگونه مي شود عارف و عاشق خدا شد؟

 خداوند در قرآن مي فرمايد: و ما خلقت الجنّ والانس إلاّ ليعبدون؛خلق نكردم جنّ و انس را جز براي عبادت.
عبادت تنها راه ايجاد ارتباط و كسب معرفت است.

بندة خدا به وسيلة عبادت عابد شده و اگر عبادتش بر مبناي مهم و معرفت باشد، عاشق خواهد شد.
واتّقواللّه و يعلّمكم الله؛ تقوا داشته باشيد، خداوند شما را تعليم مي دهد.
اين تعليم عادّي نيست، بلكه تعليم به جاذبه هاي عارفانه و تحصيل عشق است وگرنه تعليم عادي نمي تواند عشق ايجاد كند. پس مي بايست تقوا پيشه كرد تا شاگرد خدا شد، در نتيجه خدا او را عالِم مي كند. اين علم يعني عشق. انساني كه خداوند تعليمش را تضمين كند. چنان است كه او را به اسرار و رموز هستي آگاه كرده است و چون قلب و دل تعليم مي پذيرد، عقل در اين جا نقشي ندارد. پس نام آن تعليم جز عشق نيست، زيرا دل، عارف و عاشق مي شود و نور معرفت پروردگار در دل مي تابد و دل مسكن و مأواري خدا مي باشد.

دلي كه جز به پاكي و صداقت و بندگي نمي انديشد، حرم خدا مي شود و خداوند در چنين دلي فرود آمده، عبد خود را زيارت مي كند. امام صادق(ع) فرمود: قلب حرم خدا است. در حرم خدا غير خدا را ساكن نكن. مقصود از غير خدا، هواي نفس و پيروي از شيطان و انجام گناه است.

عارفان و عاشقان خدا دنيا را پلي مي دانند كه بايد از آن عبور كنند. كسي كه به ديدة بيناي خود صحنه ها و ملكوت آن طرف پل را مي بيند و يا با قلب صاف و پاك خود معاد و قيامت و زندگاني جاوداني آن سرا را باور مي كند، براي بقاي حق و رسيدن به معبود، شتاب مي كند. چنين انساني عاشق پروردگار خويش است. خدا در قرآن پيامبر گرامي را مورد خطاب قرار ميدهد كه به مردم بگويد: اگر خدا را دوست مي داريد (و مي خواهيد نسبت به او عارف شويد) از من پيروي كنيد تا خدا (هم) شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد. كسي كه خدا را دوست داشته باشد، بايد از فرستادة او يعني پيامبر و دستور دين اطاعت كند. چنين كسي محبوب خدا خواد بود. آيا عشق و عرفاني بالاتر از اين وجود دارد؟