در قنوت نماز بيشتر اين آيه را مي خوانند: ربّنا آتنا في الدّنيا حسنه و في الآخره حسنه و قنا عذاب النّار؛ پروردگارا! به ما در دنيا نيكي عطا كن و در آخرت نيز نيكي مرحمت كن و ما را از عذاب آتش نگاه دار.
آدمي از لحظة به دنيا آمدن تا لحظةمرگ و رهايي از عالم خاك محتاج حاجت است و دعا كه مفهومي بسيار وسيع دارد، رابط بين خدا و موجودات مي باشد.
نمازهاي پنجگانه، روزه، خمس و زكات از امور واجب اند كه ممكن است از مصاديق تكاليفي باشند كه موجب سختي و رنج شوند، امّا جز لطف و رحمت و عنايت چيز ديگري نيستند. عارفاني كه در خطّ و مسير عرفان قرار مي گيرند، نور ملكوت را حس مي كنند.
نماز بالاترين و برترين دعا و مصداق آن است، اما دعاهاي ديگري وجود دارد كه از طريق معصوم به ما رسيده است. علاوه بر اين خدا در قرآن خود رامسؤول پاسخ گويي بندگان مسئلت جو دانسته است و مي فرمايد: و هنگامي كه بندگان از تو دربارة من سؤال كنند (بگو:) من نزديكم! دعاي دعا كننده را به هنگامي كه مرا مي خواهند پاسخ مي گويم! پس بايد دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان بياورند تا راه يابند و (به مقصد برسند).
پس دعا راه رسيدن به طلب و حاجت مي باشد كه عبادت وسيلة آن است. البته بعضي دعا ها در وقت و زمان خاصي خوانده مي شوند همان طور كه نماز هاي پنج گانه در پنج وقت ادا مي شوند كه اين موضوع مطابق با حكمت الهي است. دعاهاي مستحبي نيز بايد با شرايطي خوانده شوند كه به مقام استجابت نزديك تر شود. آيه اي كه ذكر شد، پذيرش دعوت،تسليم شدن و سپس ايمان آوردن ذكر شده كه اين دو شرط، اساس مقبوليت دعا و عبادات است.
منبع : پاسخگو
