در روايت صحيح رسيده : چون عبد نماز بجاى آورد ، سپس به شكرانه سر بر زمين نهد ، خداى تبارك و تعالى حجاب ميان بنده و فرشتگان را برمى دارد ، سپس مى فرمايد :
اى فرشتگان من ! بنده مرا بنگريد كه وظيفه اى را كه بر او قرار داده بودم ادا كرده و عهدى كه با او بسته بودم تمام نموده ، سپس به شكرانه اين نعمت كه به او عنايت كرده ام به سجده افتاده است . فرشتگان من به نظر شما او را چه پاداشى نزد من است ؟ فرشتگان مى گويند : پروردگار ما ! پاداش او رحمت توست . سپس خداوند بزرگ مى فرمايد : پس از آن چه ؟ عرضه مى دارند : كفايت مهماتش . مى فرمايد : پس از آن چه ؟
امام مى فرمايد : چيزى از خير نمى ماند ، مگر آن كه فرشتگان مى گويند و خداوند مى فرمايد : پس از آن چه ؟
پس فرشتگان عرضه مى دارند : پروردگارا ! ما ديگر چيزى نمى دانيم ، خداوند مى فرمايد : به پاداش او ، همان گونه كه او مرا سپاس گفت ، من نيز او را سپاس گويم و رو به او كنم و وجه خود را به او بنمايانم !
منبع : برگرفته از کتاب داستانهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان
