نيّت پاك و مخلصانه بندگان واقعى

إِنِّى وَجَّهْتُ وَجْهِىَ لِلَّذِى فَطَرَ السَّماوَاتِ وَالأَرْضَ حَنِيفاً وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ  .
من به دور از انحراف و با قلبى حق گرا همه وجودم را به سوى كسى كه آسمان ها و زمين را آفريد ، متوجه كردم و از مشركان نيستم . وَالَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرّاً وَعَلاَنِيَةً وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ .
 و كسانى كه براى به دست آوردن خشنودى پروردگارشان [ در برابر گناهان و انجام وظايف و حوادث ] شكيبايى ورزيدند ، و نماز را بر پا داشتند ، و بخشى از آنچه را روزى آنان كرديم در نهان و آشكار انفاق نمودند ، و همواره با نيكىِ [ عبادت ] زشتى و پليدى [ گناه ] را دفع مى كنند [ و با خوبى هاى خود نسبت به مردم ، بدى هاى آنان را نسبت به خود برطرف مى نمايند ] ، اينانند كه فرجام نيك آن سراى ، ويژه آنان است .
فَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ ذلِكَ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ وَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ  .
پس [ با توجه به فراخ بخشى خدا در روزى و رزق ] حقّ خويشاوند و مسكين و در راه مانده را بده . اين انفاق براى آنان كه خشنودى خدا را مى خواهند بهتر است و اينان [ كه حقوق مالى را مى پردازند ]همان رستگارانند .... وَما آتَيْتُم مِن زَكَاةٍ تُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ  . و آنچه از زكات مى دهيد كه [ به سبب پرداختنش ] خشنودى خدا را مى خواهيد [ مايه فزونى است ] ؛ پس اين زكات دهندگانند كه مال و ثوابشان دو چندان مى شود . وَلاَ تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِىِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ... .
و آنان كه بامدادان و شامگاهان پروردگارشان را مى خوانند [ و با اين خواندن ] خشنودى او را مى خواهند ، از خود مران . إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لاَ نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاءً وَلاَ شُكُوراً .
[ و مى گويند : ]ما شما را فقط براى خشنودى خدا اطعام مى كنيم و انتظار هيچ پاداش و سپاسى را از شما نداريم . وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِىِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ... .
با كسانى كه صبح و شام ، پروردگارشان را مى خوانند در حالى كه همواره خشنودى او را مى طلبند خود را پايدار و شكيبا دار . وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِى أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِى أَنْعَمْتَ عَلَىَّ وَعَلَى وَالِدَىَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحاً تَرْضَاهُ وَأَدْخِلْنِى بِرَحْمَتِكَ فِى عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ  .
پس سليمان از گفته اش با تبسم حالت خنده به خود گرفت ، و [ به سبب نعمت فهم گفتار حيوانات ] گفت : پروردگارا ! به من الهام كن تا شكر نعمتى را كه به من و پدر و مادرم عطا كرده اى به جاى آورم ، و اين كه كار شايسته اى كه آن را بپسندى انجام دهم ، و مرا به رحمتت در ميان بندگان شايسته ات درآور .
حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِى أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِى أَنْعَمْتَ عَلَىَّ وَعَلَى وَالِدَىَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحاً تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِى فِى ذُرِّيَّتِى إِنِّى تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّى مِنَ الْمُسْلِمِينَ  . تا زمانى كه به رشد و نيرومندى خود و به چهل سالگى برسد ، گويد : پروردگارا ! به من الهام كن تا نعمتت را كه بر من و پدر و مادرم عطا كرده اى سپاس گزارم ، و كار شايسته اى كه آن را مى پسندى انجام دهم و ذريه و نسل مرا براى من صالح و شايسته گردان كه من به سوى تو بازگشتم و به يقين از تسليم شدگان [ به فرمان ها و احكام ] توام .